แลฟ้า...ยามฟ้าปิด ดูมืดมิดเป็นไหนๆ เมฆหม่นลอยเลื่อนไป บังเดือนให้เหลือเสี้ยวบาง ดาวเจ้าแลดูหมอง จากเรืองรองส่องสว่าง วันนี้กลับลีบจาง ไม่กระจ่างเหมือนอย่างเคย ไม้ไหวโบกสะบัด ลมเลื่อนพัดกระหวัดเสย ทุกอย่างต่างจากเคย ดูเรื่อยเฉยไร้อารมณ์ ตัวฉันวันนี้หม่น ไร้ซึ่งคนสร้างสุขสม เจ็บช้ำในอกตรม ปล่อยตามลมจะพาไป...