อบไออุ่นกรุ่นกลิ่นไอในยามหนาว ไอหมอกขาววาววับกับพฤกษา แสงแดดลอดสอดส่องท้องธารา ที่ไหลเอื่อยเรื่อยรินมาเหมือนสิ้นใจ หลบหลีกลี้หลีกเร้นร่องรอยร้าว ให้กาลเวลาเป็นกาวรักษาให้ ให้นภาดาราเดือนเป็นเพื่อนใจ คอยประสานสมานใหม่ให้เหมือนเดิม เรามาเริ่มต้นกันใหม่ใจฉันจะรอ
28 กันยายน 2546 21:40 น. - comment id 170688
เป็นอารัยที่สุดๆเลยอะ
29 กันยายน 2546 14:40 น. - comment id 170767
กับคำว่า...รอคอย....ฟังแล้วก้อทรมานใจมาก. เหมือนว่า...จะมีวันนั้นไหม...วันที่เราจะได้พบเจอกัน วันที่เราจะกับมาพบกันใหม่ หรือมารักกันใหม่ก้อตาม แค่...คิดก้อทรมานใจแล้ว.......
29 กันยายน 2546 14:52 น. - comment id 170769
เงียบ เหงา เศร้า และ เฝ้ารอ อย่างสงบ
29 กันยายน 2546 21:25 น. - comment id 170802
เศร้า..แต่ แฝงด้วยความหวัง... บทกลอนท่าน...ล้ำลึก ๆ ๆ ข้าพเจ้าขอยกย่องท่านด้วยความจริงใจ