ผ่านมา..แล้วก็ผ่านไป

เวทย์

 เยือนที่นี่วันนี้ปีที่แล้ว
มาเห็นแววไมตรีมีสนอง
อบอุ่นจนประทับใจในครรลอง
ทำให้ต้องอยากมอบสิ่งตอบแทน
คนรุ่นเยาว์เหล่านั้นฝันสวยใส
รอเพียงใครนำทางอย่างถูกแผน
แต่การให้ความรู้เหมือนดูแคลน
เขาหนักแน่นหรือเปล่าควรเข้าใจ
นักเลงกลอนรุ่นเก่าเฝ้าครุ่นคิด
อยากชี้ทิศบอกทางสว่างไสว
คำถามนี้มีแน่.แกเป็นใคร
เก่งแค่ไหนกล้าสอนเขียนกลอนกานท์
จึงเกิดนามปากกาชื่อว่าเวทย์
ใช่วิเศษวิศิษฏ์อย่าผิดสาร
คือ..พึงรู้..แล้วทำจนชำนาญ
สร้างชิ้นงานเกื้อหนุนคนรุ่นเยาว์
ใช่หวังฝากฝีมือสร้างชื่อเสียง
แต่หวังเพียงกวีไทยไม่อับเฉา
กลัวเสื่อมสูญสิ่งดีที่รุ่นเรา
จึงทนเฝ้าเก็บฝันกลั่นบทกลอน
เป็นแบบอย่างวางไว้ให้เรียนรู้
สำหรับผู้ใฝ่หาอุทาหรณ์
แฝงหลักการงานประพันธ์ทุกขั้นตอน
เหมือนวิงวอนให้เขาเอาไปตรอง
อาจจะเป็นหนึ่งปีที่เหนื่อยล้า
แต่คุ้มค่าผลลัพธ์กลับสนอง
หวังรสความรสคำนำทำนอง
สร้างมือทองรุ่นใหม่ในวงวรรณ 
เพื่องานเลี้ยงเลิกราน่ารำลึก
ฝากบันทึกแทนใจไว้กล่อมขวัญ
ความทรงจำแสนหวานนานนิรันดร์
ยิ้มให้กัน..ลาก่อนบ้านกลอนไทย
เป็นงานชิ้นสุดท้ายของผมสำหรับที่นี่
จากนี้ไปคงแค่แวะมาทักทายบ้างเท่าที่โอกาสอำนวย