เคยรังเกียจเดียดฉันท์วันวานนั้น ต้องพบกันวันนี้ชีวีเศร้า ซ้ำต้องทู่อยู่เคียงร่วมเตียงเคล้า ทั้งที่เราไม่เข้าใจอะไรเลย หรือบุพเพเหหันให้ฉันมา ร่วมชะตาท้าใจมิให้เฉย หยุดกระทำย่ำทางอย่างที่เคย จนกาลเลยล่วงล้ำถลำไป มาวันนี้มีเธอฉันเจอสุข หมดเรื่องทุกข์สนุกมากยากลืมได้ อยากให้เธอเจอฉันทุกวันไป ไม่อาจให้ใครพรากแยกจากกัน เพราะความรักภักดีเรามีให้ ผูกมัดใจให้ยืนยงอยู่คงมั่น เหมือนโซ่ทองคล้องชีวิตให้ติดกัน เชื่อมสัมพันธ์นิรันดรยากคลอนแคลน
20 กันยายน 2546 23:13 น. - comment id 169367
โซ่รักโซ่ฝันพลันมาสาย จนใจหายคล้ายพบแก้วแล้วพลาดฝัน โซ่ดวงใจไยมาช้าเกินผูกพัน รอพบกันชาติหน้านะดวงใจ!
21 กันยายน 2546 02:38 น. - comment id 169425
ผู้หญิงไร้เงาไม่ได้ดูหนังเรื่องนี้ แต่ถ้าอ่านจากกลอนบทนี้ก็เข้าใจเรื่องได้ดีแล้วค่ะ (แต่งเก่งจังเลย)
21 กันยายน 2546 04:37 น. - comment id 169474
เป็นนักดูละครด้วยนะคะ แต่งเก่งจัง