ซบหน้าลงตรงไหล่จะหายเจ็บ ไม่ต้องเก็บน้ำตาที่บ่าล้น แม้เจิ่งนองสองตาอย่ากังวล เลิกสับสนเรื่องราวคราวผ่านมา เก็บสะอื้นขืนไปทำไมเล่า วันไร้เขาเศร้าไปกระไรหนา มาจะช่วยเช็ดซับรับน้ำตา ขวัญเอ๋ยขวัญจงมาหาเนื้อนวล ลืมให้หมดจดจำไว้ลำบาก ปล่อยเป็นกากหัวใจอย่าไห้หวล เริ่มต้นใหม่ใช่ช้าเกินกว่าควร อย่าเรรวนตัดทิ้งสิ่งที่ลวง พักตรงนี้สักคราวให้ร้าวหาย ผ่อนหัวใจคลายหมองไม่ต้องห่วง มีแต่ความสดใสให้ทั้งปวง จงตักตวงให้พออย่ารอรี เมื่อฟ้าใหม่หายหม่นใจพ้นทุกข์ มีความสุขสดชื่นระรื่นศรี ทุกวันวาร สุขเกษมอย่างเปรมปรีย์ มีหรือที่ไม่ดีใจไปด้วยคน ไม่หวงห้ามตามใจเพราะไร้สิทธิ์ ไม่เคยคิดย้อนหลังเพื่อหวังผล หากวันไหนไปจากฝากเตือนตน อย่าหลงคนร้อยเล่ห์เสน่ห์มาร....
18 กันยายน 2546 10:56 น. - comment id 168763
ว้า..หลงนึกว่าจะปลอบขวัญคนฝันร้าย อิอิ
18 กันยายน 2546 11:26 น. - comment id 168769
..มิกล้าครับผม.....มีคนทำหน้าที่อยู่แล้ว..อิอิ.
18 กันยายน 2546 11:40 น. - comment id 168775
มีแต่คนรั้งตำแหน่ง แล้วละเลยหน้าที่ แงๆๆๆๆ
18 กันยายน 2546 11:48 น. - comment id 168776
...ขอเสนอว่า....ปลดเลยครับ...แบบลดกำลังพล ตามนโยบายรัฐบาล..แต่แอบรับสมัครใหม่..อิอิ
18 กันยายน 2546 12:16 น. - comment id 168779
ฮือๆๆ........เศร้าค่ะ ใช่สิเนอะ ยังมีคน เข้าใจเราอีกเยอะ...อย่างน้อยก็อาผีคนนึงละ...... อิ อิ.......จริงป่ะคะ.........
18 กันยายน 2546 12:54 น. - comment id 168783
..จริงจ้า..ตะแหง่ว..
18 กันยายน 2546 13:19 น. - comment id 168787
โลกภายนอก บอกฝันร้าย ภัยต่อเนื่อง ไยต้องเปลือง โลกความฝัน งันเงียบเหงา โลกฝันนี้ มีความสุข ประสาเรา หายโศกเศร้า เหงา เติมสุข ทุกวันคืน ถูกใจตน ถูกใจคน หามีไม่ อย่าหวั่นไหว ในความจริง สิ่งเปลี่ยนผัน ฝนตกแช่ง ฝนแล้งด่า เอาไงกัน ถ้าทำนั้น ดีสุขใจ ให้ตักตวง
18 กันยายน 2546 14:28 น. - comment id 168795
อยากทำตามที่เสนอนะ บังเอิญยังไม่สามารถปลดอาวุธได้ แหะๆ สยอง
18 กันยายน 2546 15:04 น. - comment id 168800
กากหัวใจหล่นประพื้นคืนแหล่งภพ มิอาจลบอาจเลือนจากแหล่งหล้า กากหัวใจตราติดในชีวา มันจึงคร่าดวงใจจากอกตน
18 กันยายน 2546 15:07 น. - comment id 168806
...น้องชาย.. ...ถ้าทำนั้นดีสุขใจให้ตักตวง.....ถ้าพี่ตักและตวง คงเมาตาเหลือกตายก่อนแน่ๆ...ขอรินๆ แทนนะ..อิอิ.. ...คุณเวทย์...... ................นึกว่าเป็นแต่ผมคนเดียว....อิอิ.....
18 กันยายน 2546 15:09 น. - comment id 168810
independent ......ขอบคุณครับ
18 กันยายน 2546 21:34 น. - comment id 168881
อ่านแล้วรู้สึกดีจังเลยค่ะ กำลังเหนื่อย ๆ เหมือนมีใครสักคนมาปลอบใจ ช่วยให้พละกำลังกลับฟื้นคืนมาใหม่ อิอิ เอาไว้วันพรุ่งนี้ใช้ทำงานต่อได้เลยล่ะค่ะ :)
18 กันยายน 2546 21:49 น. - comment id 168885
ไม่ซบใคร ที่ไหนหรอก ขอบอกพี่ น่ั่งตรงนี้ หลังพิงฝา ยิ้มปร่าฝืน ถ้าเป็นคอมพ์เปลี่ยนเบราซ์เซอร์ได้ ไม่ยั่งยืน แต่เป็นหญิง ต้องหยัดขืน และฝืนทน
19 กันยายน 2546 01:44 น. - comment id 168965
มาซบหน้าลงตรงไหล่ให้หายเจ็บ และหยุดกักเก็บกับความเจ็บร้าว เพื่อให้ฝืนยืนต่อไปได้ทุกคราว หมดเสียทีความเหน็บหนาวและเศร้าใจ ***เป็นกลอนที่แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบกลอนของคุณทุกบทที่ผ่านมาเลยค่ะ***
19 กันยายน 2546 09:26 น. - comment id 169019
ตามฝัน......ขอบคุณครับ คุณทิกิ.......ผมว่านะเผาคอมตัวนั้นทิ้งไปเลย...อิอิ..ดื้อบ่อยนักนี่.. ผู้หญิงไร้เงา....โห...เขินน่า.บอกให้....แต่ขอบคุณมากเลย