เมื่อเสียงดนตรีเริ่มบรรเลง บทเพลงแห่งรักกังวานหวาน เจ้าหญิงองค์น้อยในชุดสีดอกไม้บาน เต้นรำอยู่บนลานฝันสะอาดตา เบื้องบนคือแผ่นฟ้าประดับดาว รอบกายคือเมฆขาวโรยเกลี่ยฟ้า เบื้องหน้าคือไออุ่นจากสองตา ของเจ้าชายผู้เดินทางมาจากแสนไกล ฉันคือเจ้าหญิง...ฉันคือเจ้าหญิง ผู้ครอบครองทุกสิ่งดั่งใจหมาย แม้แต่ความรักจากคนไกล ก็เอื้อมคว้าเธอมาไว้ให้ใกล้กัน และแล้วเสียงเพลงจบลงไป ทุกสิ่งเลือนหายเหลือแค่ฝัน เป็นเพียงตุ๊กตาไร้วิญญาณ ยืนนิ่งอยู่บนลานฝันอันเดียวดาย
16 กันยายน 2546 16:03 น. - comment id 168315
อาจแล้วเศร้านะ แค่ชื่อก้อเศร้าแล้ว กลอนเพราะมากค่ะ!!!
16 กันยายน 2546 23:19 น. - comment id 168404
กลอนน่ารักนะค่ะ แต่ก็เศร้าจังเลยค่ะ
17 กันยายน 2546 00:46 น. - comment id 168434
อารมณ์ของบทกลอนเยี่ยมมากเลยค่ะ เศร้าจัง T-T เข้าใจผูกเรื่องราวนะค่ะ
17 กันยายน 2546 01:43 น. - comment id 168468
อ่า เพราะๆๆ
17 กันยายน 2546 14:20 น. - comment id 168614
-____- ^___^ -____-
19 กันยายน 2546 01:24 น. - comment id 168955
ชอบกลอนของSydneyจังค่ะ
19 กันยายน 2546 22:51 น. - comment id 169167
เพราะคะ ชอบมั่กๆๆ