คนหลงทาง:(พรรณนา) เรื่อยๆปลิวไปตามสายลม มาชื่นชมดอกไม้ในสวนใหญ่ ยินเสียงลำธารและสายน้ำไหล นั้นอะไรชูช่อสวยกลางสระหลวง เจ้าพุ่มพวงดวงดอกรักพักพริ้ง เป็นสิ่งพึงปราถนาแห่งผึ้งหลวง โปยกลิ่นไกลดอกอ่อนพริ้วปลิวร่วง โอ้เจ้าดวงดอกลั่นทมขมชีวา เดินมาเพลินจนเกินมาไกล ไม่มีใครเงียบเหงาเศร้าชีวี ไม่นานนักจักยินเสียงดนตรี บทกวีเพิดพริ้วปลิวอักษร ที่ที่แห่งนี้จะมีแสงแห่งชีวี มีดนตรีบรรเลงเพราะเสนาะหู มีดวงใจที่ซ่อนความรักอยู่ มีความรู้ยามเธออ่านหนังสือ อย่ามัวมาเฝ้าเศร้าอยู่ใย ยังมีใครอีกมากยังมาไม่ถึง เจ้าผู้ซึ่งมีดวงจิตอันคิดคะนึง เจ้ามาถึงสถานวิมานล้ำค่า อย่ามาเสียเวลาอาลัยทำไมนัก อันสิ่งที่รักจะกลับมาเคียงคู่ อีกไม่นานเจ้าจะพบสิ่งที่คอยอยู่ เจ้าจะได้รู้ว่าใครรักเจ้ากว่าสิ่งใด
พิราบสีขาว 15 ก.ย. 2546 20:05 น. - ID 39036 
1251
2
0
15 กันยายน 2546 20:31 น. - comment id 168076
ไม่รู้นะว่ารู้สึออย่างไง เหมือนป็นการโต้ตอบกันเองของกลอน วิมานอยู่แห่งใดใครรู้เล่า........ ใครเล่าที่รักเรามากกว่าคำว่ารัก.......
16 กันยายน 2546 00:06 น. - comment id 168162
หากเวลาผ่านไปเวียนว่ายพบ ยังมีโอกาสจะประสบพบคนใหม่ แล้วทำไมคนดีต้องเศร้าใจ อยู่กับอดีตเรื่อยไปเล่าคนดี ***แวะมาทักทายค่ะ***
17 กันยายน 2546 01:05 น. - comment id 168445
: )
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
