นับจากวันที่เราห่างไกล สมุดบันทึกเล่มใหญ่...ถูกปล่อยว่าง นิยายรักถูกเขียนทิ้งไว้ ครึ่งครึ่ง กลางกลาง ไม่มีบทจบของทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา เหมือนต้นไม้...ที่ไม่มีดอกไม้ เหมือนโลกกว้างใหญ่ปราศจากท้องฟ้า เหมือนค่ำคืน ไม่มีแสงดาวกระจ่างตา เหมือนกับโลกที่ไร้เวลาให้เดินไป เหมือนจดหมาย...ที่ไม่มีคำลงท้าย...ว่า..รัก แม้ไม่มีคำลาจาก...หัวใจก็รับรู้ถึงความหวั่นไหว จบลงเงียบงัน...และขอเอ่ยคำนั้นแค่ในใจ ฉันไม่อาจเอ่ยคำลาได้...ด้วยหัวใจที่เปื้อนน้ำตา
12 กันยายน 2546 11:06 น. - comment id 167232
อื้อฮือ.. ชอบ..
12 กันยายน 2546 15:08 น. - comment id 167293
ฮือ ฮือ มาเริ่มเขียนกับสมุดบันทึกของฉัน ก็ได้มะ ....
12 กันยายน 2546 16:51 น. - comment id 167315
vj อ่านะ กะลังทำสถิติไดอารีอยู่ที่ bangkokcity.com
12 กันยายน 2546 17:39 น. - comment id 167340
เศร้าดีแฮะ *_-
12 กันยายน 2546 22:46 น. - comment id 167383
เหมือนต้นไม้ที่ไม่มีดอกผล เหมือนถนนที่ต้องอ้างว้าง เหมือนเส้นที่มันจืดจาง เหมือนความอ้างว้างในหัวใจ ***แวะมาทักทายค่ะ***
13 กันยายน 2546 11:44 น. - comment id 167492
รู้ไหม ตั้งแต่วันที่เธอจากไกล หัวใจฉันก็ได้จากไปเช่นกัน *-*ซึ้งค่ะ ชอบ
13 กันยายน 2546 15:13 น. - comment id 167547
แต่งได้ดีมากๆ คับ.. แต่.. เศร้าจังเลย..
12 กุมภาพันธ์ 2547 18:53 น. - comment id 215302
ช่วยเข้าไปอ่าน save draft ในเมลของใหม่หน่อยนะ