ดวงจันทร์สีเงินลอยเด่นอยู่กลางทะเลเมฆ ราตรีนี้เหมือนถูกเสกให้เงียบเหงา คิดถึงเมื่อครั้งเป็นเด็กดื้อดึงจะเอื้อมเอา ปีนเก็บดาวบนฟากฟ้ามาใส่ห้องนอน สิ่งต่าง ๆ ยังพร่างพรูในหัวใจ ฉันแค่อยากมีดาวอยู่ใกล้ ๆ ไว้คอยออดอ้อน แต่ดาวก็อยู่ไกลยากเกินจะเว้าวอน อยู่ตรงนี้ได้แต่นอนคิดถึงดาว ฉันจึงเขียนความรู้สึกส่งไป บนลูกโป่งสวรรค์สดใสผ่านฟ้าเหงา ทุกครั้งที่เหว่ว้า สับสนในใจเรา เผื่อดาวจะซึบซับข้อความนั้นแล้วเข้าใจ ความรู้สึกครั้งนั้นก็เหมือนครั้งนี้ ฉันคิดถึงเธอคนดีมากกว่าสิ่งไหน คืนนี้จึงเขียนข้อความผ่านลูกโป่งสวรรค์ไป ดาวจ๋า...อ่านแล้วใช่ไหม ข้อความในใจคือฉันรักเธอ
11 กันยายน 2546 23:12 น. - comment id 167132
ขอส่งสารผ่านไปกับลูกโปงสวรรค์ เพื่อให้ดาวนับร้อยพันได้รับรู้ ว่าจริง ๆ ฉันคิดอย่างไรทุกอนู และทุกความรู้สึกรับรู้ในหัวใจ ซึ่งเมื่อดาวได้อ่านสารจากฉัน คงรู้สึกถึงฉันนั้นแล้วใช่ไหม ว่าตัวฉันนั้นรักเขามากเพียงใด และอยากให้เขาเข้าใจเหมือนดาวจัง ***อยากเป็นดาวเสียเองจังเลยน้องแอ็ปเปิ้ลจะได้อ่านสารนั้นเสียที คิดถึงนะจ๊ะ***
12 กันยายน 2546 08:14 น. - comment id 167215
ปล่อยลูกโป่ง สวรรค์ ฝันคว้าดาว ด้วยคำกล่าว ฉันรักเธอ เพ้อส่งให้ ลูกโปงน้อย พลอยสลาย ไปไม่ไกล ถ้อยคำนัย ดาวไย ได้รับรู้
19 กันยายน 2546 15:12 น. - comment id 169079
^_________^ ลูกโป่งอาจไม่ใช่ของเล่นสำหรับเราเมื่อเติบใหญ่ขึ้น หนึ่งคำถามอาจมากมายหลายคำตอบ คนเรา ...มีทั้งคนรักและคนชัง ทุกอย่างย่อมแปรเปลี่ยนตามกฎเกณฑ์ และบางครั้งน้ำที่ตกจากฟ้าอาจไม่ใช่ฝนเสมอไป ขอบคุณพี่ตูน และลุงชัยชนะคะ ที่แวะมาตอบ
1 ตุลาคม 2546 11:45 น. - comment id 171237
รู้จักปลดปล่อย และรู้จักครอบครอง ให้พอดี แล้วชีวิตจะมีสุขครับผม ปล..คิดถึงนะเปิ้ล