เธออาจจะยังไม่เข้าใจ ว่าทำไม...ฉันถึงดูเมินเฉย คำพูดเธอ...หลายครั้งดูละเลย แต่สิ่งที่ฉันไม่เอ่ย...ก็ใช่ว่าไม่เคย ...จะคิดอะไร... ไม่มากพอ...จะผูกพัน และเหมือนไม่ไหวหวั่น...เมื่อเธอใกล้ ไม่มีเหตุผล ที่ใครหลายคนเข้าใจ เพราะไม่มีสิ่งไหน...ที่จะบอกแทนหัวใจ ...ที่ฉันมี... ไม่เรียกร้อง...ให้อยู่ข้างกัน เหมือนคนไม่ใส่ใจคืนวัน...แต่ก็ไม่หันหน้าหนี อยู่กับวันคืน...ทำร้ายตัวเองทั้งที่ฝืน...เหมือนไม่รักดี และคำตอบของทั้งหมดนี้...เป็นสิ่งสิ่งเดียวที่...แม้ใช้ชีวิตทั้งหมดที่เธอมี ...ก็ไม่มีวันเข้าใจ...
11 กันยายน 2546 11:49 น. - comment id 166933
ไม่เรียกร้อง...ให้อยู่ข้างกัน เหมือนคนไม่ใส่ใจคืนวัน...แต่ก็ไม่หันหน้าหนี เรียนรู้จะอยู่กับคืนวัน...ทำร้ายตัวเองอย่างนั้น...เหมือนไม่รักดี คำตอบของสิ่งที่หมดนี้... ...คือในทุกทุกนาทีที่อยู่ข้างเธอ... ไม่จบ เราจบเองก้อได้.. ..สวมรอยเลย... :)
11 กันยายน 2546 11:51 น. - comment id 166935
อ้าว.. คนละทางเลย.. :) :) :)
11 กันยายน 2546 11:52 น. - comment id 166936
จบแล้วย่ะ...แก้บางท่อนแล้วด้วย คนอะไรมือไวจริงๆ เผลอไม่ได้เลย...55
11 กันยายน 2546 21:39 น. - comment id 167061
8jค่ะ ค่ะ จะช่วยเข้าใจด้วยค่ะ
11 กันยายน 2546 22:36 น. - comment id 167100
เธออาจจะไม่เข้าใจ ว่าทำไมฉันเป็นอย่างนั้น เพียงแต่กลัวความผูกพัน ถ้าเธอนั้นต้องมาจากลา จึงทำให้เหมือนทุกสิ่ง เธอเป็นคนที่ฉันไม่ประวิงและห่วงหา ทั้ง ๆ ที่ผ่านมาตลอดเวลา เธอเป็นคนที่มีค่าในหัวใจ ***กลอนน่ารักดีนะค่ะ***