ด้วยน้ำตา..

หมอกจาง

เสียใจมากไหม..
ทั้งหมดมันเกินเธอรับไหวใช่หรือเปล่า
เจ็บปวดกับเรื่องราว
และคงนาน กว่าความปวดร้าวจะถูกเยียวยา
คนที่เธอมั่นหมาย
คนที่เธอให้ใจ และให้คุณค่า
กลับเป็นคนเดียวกับคนที่ทำให้เธอเสียน้ำตา
คนที่เป็นผู้รักษา และเป็นทั้งผู้ทำลาย
ปลายปีกที่เคยปกป้อง
วันนี้เธอทำได้เพียงแต่มอง ให้มันลอยลับหาย
หลงทาง มองหาน้ำกลางทะเลทราย
สิ่งเดียวที่เธอดื่มได้ คือผืนทรายที่เธอเหยียบยืน
ด้วยน้ำตา..
ตอบแทนสิ่งที่เธอให้มา เพียงรอยน้ำตาที่เปียกชื้น
กับสิ่งดีดีที่ฉันได้รับ สิ่งเดียวที่ฉันให้กลับคืน
คือหยดน้ำตาบนหมอนในยามตื่น..
และเสียงสะอื้น กลางค่ำคืนที่เงียบงัน..				
comments powered by Disqus
  • ข้าวปล้อง

    10 กันยายน 2546 14:22 น. - comment id 166711

    เศร้าจังเลยค่ะ
  • หมอกจาง

    10 กันยายน 2546 15:13 น. - comment id 166723

    :)
    
    ยิ้มเศร้าๆ...
  • ละอองน้ำ

    10 กันยายน 2546 20:09 น. - comment id 166747

    หายเศร้าได้แล้ว  เราเองก็หายเศร้าแล้วนะ  
    
    วันนี้ต้องดีกว่าเมื่อวาน  (เชื่อเราแล้วดีเอง - อันนี้พี่เราบอกมาอีกที)
    
  • ผู้หญิงไร้เงา

    10 กันยายน 2546 23:47 น. - comment id 166822

    มีเพื่อนน้ำตาเป็นเพื่อน
    ยามเธอลาเลือนหนีหาย
    มีเพียงน้ำตามาทักทาย
    ยามฉันเดียวดายอาดูร
    
    ***เศร้าจังเลยค่ะ***
  • หมอกจาง

    11 กันยายน 2546 09:24 น. - comment id 166904

    อื๋อ.... นี่มันเศร้าขนาดนั้นเลยเหรอ
    
    พูดเป็นเสียงเดียวกันเลยเนี่ย..
    
    ขอบคุณทุกๆคนที่มาช่วยส่งเสียงเป็นเพื่อนกัน..
  • ละอองน้ำ

    11 กันยายน 2546 11:13 น. - comment id 166927

    สงสัยจะเศร้าจนไม่รู้สึกตัว

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน