ปรากฎ

หลับตา...
ปล่อยให้เสียงฝนพรั่งพรูในความรู้สึก
กลบเสียงหยดน้ำตาที่หลั่งสาย
รินความเปราะบางแห่งช่วงชีวิต
ความอ่อนแอ...
คืบคลาน ปรากฏร่างให้เห็น

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

vaproud 9 ก.ย. 2546 08:36 น. - ID 38756

832

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/38756 ที่มา: http://www.mthai.com/poetry/talk/webboard/01618.html , vaproud

comments powered by Disqus

tiki

9 กันยายน 2546 13:53 น. - comment id 166495
```
vn,,,,,,อืมมมมมม์
```

พี่ดอกแก้ว

9 กันยายน 2546 23:38 น. - comment id 166638

มาอ่านค่ะ ...ให้ความรู้สึกที่อ่อนไหวมากเลย

ผู้หญิงไร้เงา

9 กันยายน 2546 23:56 น. - comment id 166646

เป็นช่วงอารมณ์ที่อ่อนไหว
ต้องการให้มันจางหายไปในวันหน้า
แต่ทำไมนะพอถึงคราหลับตา
ความหวั่นไหวก็เข้ามาเสียทุกที

***แวะมาทักทายค่ะ***

เรนจัง..

10 กันยายน 2546 21:53 น. - comment id 166769

วาพราว...
         มัยน๊า.. บทกวี..ของวาพราว...
    ..เหมือนเป็น...
            ความรู้สึก...ของเรน...ทุกครั้ง...
     ..คิดถึง...นะคะ..

vaproud

14 กันยายน 2546 09:19 น. - comment id 167688

+ ขอบคุณพี่ทิกิพี่สาวที่แสนน่ารักสำหรับวาพราว 
   เสมอ
+ พี่ดอกแก้วขอบคุณมากนะคะที่มาอ่าน  
   วาพราวรู้สึกดีจัง  
+ ผู้หญิงไร้เงาคะ  วาพราวขอฝากรอยยิ้มหวานๆ
   ให้ทุกวันเลยค่ะ    
+ เรนคนดี เรนทำให้ยิ้มได้และมีความสุขทุก
    ครั้งเลยเวลาที่เรนมาหา...อยากบอกเรนว่า
    บทกวีของเรนก็เหมือนเป็นความรู้สึกของ
    วาพราวเลย...ขอบคุณค่ะ

+ comment แสดงความคิดเห็น