เธอคืออนาคตอันสุดสดใส ฉันคือไฟใกล้ดับลาลับร้าง ฉันคืออดีตขีดขั้นมากั้นขวาง เธอคือหนทางยาวก้าวข้ามไป... เธอคือตาวันส่องแสงทั่วหล้า ฉันคือดาราพราวฟ้าสดใส เธอคือสมุทรสุดแสนกว้างใหญ่ ฉันคือไออุ่นน้ำท่ามตาวัน... ฉันคือคนเดินดินบินไม่ไหว เธอคือคนอยู่ไกลเกินใฝ่ฝัน ฉันคือคนอ่อนไหวใจหวั่นหวั่น เธอคือคน...คนนั้นที่ฉันกลัว ฉันคือแสงดวงดาวคราวเดือนจ้า เธอคือแสงจันทรายามฟ้าหลัว เธอคืออาทิตย์สถิตทุกถ้วนทั่ว ฉันคือคนมืดมัวกลัวสิ้นแสง...
8 กันยายน 2546 16:53 น. - comment id 166266
แวะมาเขียนอะไรตามใจซักกะหน่อย หวังว่าคงมีใครชอบนะ อย่างน้อยก็ได้รู้ว่า ถึงจะต่างกัน แต่...ความรักเรายังส่งถึงกัน....
8 กันยายน 2546 19:19 น. - comment id 166282
ชอบนะท่าน เขียนเป็นอักษรก่อนนอนหวด เป็นเพียงกรวดให้เธอขว้างเล่น เป็นไม้จิมฟันที่ไม่สวยเด่น เป็นเพื่อนเช่นวันก่อนเก่าไง อิอิจำกันได้บ่
8 กันยายน 2546 21:27 น. - comment id 166299
อยู่ที่ใจนะค่ะ
8 กันยายน 2546 22:14 น. - comment id 166334
อืมๆ : )
8 กันยายน 2546 22:46 น. - comment id 166358
เธอคือพระอาทิตย์ที่สดใส ส่วนฉันเป็นได้แค่พระจันทร์ที่ไร้แสงสี เธอคือคนที่ฉันคิดถึงกันในชีวี ส่วนฉันเป็นได้แค่คนที่เธอไม่ใยดีเท่านั้นจริง ๆ **กลอนน่ารักจังเลยค่ะ***
8 กันยายน 2546 22:51 น. - comment id 166364
ชอบคับ.. เปรียบเทียบได้ดีจัง. ^_^
10 กันยายน 2546 21:23 น. - comment id 166759
หายไปนานจัง... เรน..แวะมา..ทักทายนะคะ.. ..บทกลอน..แต่งได้ไพเราะมาก..นะคะ.. ความต่าง..ที่ลงตัว... แค่..ค้นพบ.. ช่องที่ว่าง... ...
16 กันยายน 2546 09:57 น. - comment id 168232
คุณน้ำ ... จำได้สิ หวังว่าคงยังไหลใสเย็นเหมือนเดิม คุณใจปลายทาง ... ถูกต้องคร๊าบ เมจิคเชี่ยน ... ผิดครับ คุณผู้หญิงไร้เงา... ถึงต่างกันถึงฟ้ากั้นไม่หวั่นไหว ก็เธอคือสายใยผูกใจฉัน มีชีวิตสถิตทั่วชั่วนิรันดร์ ไม่เปลี่ยนผันจากไปให้ไกลเธอ... รักคุณคับ... ขอบคุณคับ คุณเรน.... ขอบคุณที่แวะมา
19 กันยายน 2546 19:27 น. - comment id 169129
ฉันเป็นผู้หญิงธรรมดา ทุกคนล้วนมีค่าเท่ากัน เธอจะคืออะไรไม่สำคัญ ขอให้ใจต่างกันก็ไม่มีความแตกต่าง............ แวะมาค่ะ.............มาอ่าน...คราวนี้มาหวานปนเศร้า.....แปลกแห๋
7 ตุลาคม 2546 09:20 น. - comment id 172799
ถึงแม้เธอกับฉันจะแตกต่าง หากแต่ความรู้สึกดีๆไม่จางหาย แม้นวันนี้สองเราห่างทั้งใจ..ห่างทั้งกาย... แต่รู้ไหม..หญิงและชาย..ต้องคู่กัน... แม้จะแตกต่าง..แต่มาผสมกลมกลืนก็รวมกันเป็นหนึ่งที่สมบูรณ์แบบได้นี่เจ้าคะ หายไปไหนมาเจ้าคะ..รู้บ้างไหม ว่า... @^_^@