ความฝัน - - - เหลือไว้แค่รอยเหว่ว้า ที่ไขว่คว้าแล้วได้คืนมา - - - แค่ความเปล่าไร้ ความรักสีฝุ่น - - - ไม่เหลือความอบอุ่นใด ใด แม้จะกอดตัวเองเอาไว้ - - - ก็อุ่นไม่พอ เหมือนวาดฝันไว้บนใบไม้สีน้ำตาล ที่แห้งเหี่ยวมานานเกินกว่าจะให้ฝันเดินทางต่อ ใบไม้ที่กรอบแห้ง - - - รอลมพัดแรง - - - มาทาบทอ หวังเพียงวันสุดท้ายของการรอ ลมจะพัดให้หลุดจากความทดท้อ - - - ของตัวเอง
8 กันยายน 2546 12:59 น. - comment id 166195
อืมๆ อย่าเศร้ามากนะครับ ^^
8 กันยายน 2546 21:35 น. - comment id 166301
ความรักของเธอและฉัน คงได้มีแค่ในฝันที่สดใส เพราะในโลกความเป็นจริงของหัวใจ สีของความรักเธอฉันที่มีให้คือสีเทา **กลอนบทนี้เศร้านะค่ะ แต่กลอนไพเราะมากเลยค่ะ ชอบค่ะชอบ***
10 กันยายน 2546 13:36 น. - comment id 166703
ความรักมันก็เป็นอย่างนี้ มีทั้งดี ร้าย สุข ทุกข์ เศร้า แต่เธอ ฉัน นั้นคือเรา จะสุข จะเศร้า เราก็รักกัน
10 กันยายน 2546 15:08 น. - comment id 166721
ซึ้งและกินใจมาก บรรยายความรู้สึกได้ดีจริง ๆ ค่ะ