ใจหายไปกับสายฝน สู่แห่งหนใดโลกกว้าง ใจฉันจึงต้องอ้างว้าง เจ็บกลางหัวใจระทม เป็นใครดีหนอชีวิต อดคิดจิตสั่นดิ่งจม เก็บลึกรักร้าวอารมณ์ ติดตมเนิ่นานผ่านวัน โศกเศร้าเหงาหงอยโง่ ไม่เติบโตเฉกผู้ใหญ่ฝัน ติดบ่วงยากถอนชีวัน ร้าวรันแตกดับลาไกล ชีวิตแค่นี้หรือ เลื่องลือลาลับถูกไถ ตรากตำชีวาลัย ปลิดใจลงสู่ดินดำ ม้วยมอดกายาโศก โบยโบกมรณาช้ำ สิ้นไร้ผู้ฅนหนุนนำ จองจำสู่ห้วงนรภูมิ - -
|NdEpEndEnT 5 ก.ย. 2546 21:01 น. - ID 38646 
570
2
0
5 กันยายน 2546 21:44 น. - comment id 165683
อ่าว....ทำหยั่งกะพี่แต่ก่อนแน่ะ เขียน แสบๆไว้อย่างนี้เหมือนกันสมัยก่อนนะคะ
5 กันยายน 2546 22:00 น. - comment id 165692
ใจหายไปกับสายฝน เมื่อฟ้าดลเธอจากพรากจากฉัน ใจหายไปกับคืนวัน เมื่อเธอลากันไม่กลับมา ***หิวข้าวหรือจ๊ะน้องจ๋า มาม๊ะมาทานข้าวรอบดึกกับพี่แล้วกันจะได้หายหิว แต่กลอนก็น่ารักดีนะค่ะ***
5 กันยายน 2546 22:35 น. - comment id 165707
ชีวิตมีมากกว่านั้น มีทางเฉิดฉันท์หรรษา ใช่มีแต่ทางนรกา ขึ้นกับว่า ..จะใช้ชีวิตทำอะไร
5 กันยายน 2546 23:08 น. - comment id 165730
ใช้ชีวิตให้คุ้มกับที่เกิดมาดิเพ่ อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
