ไม่เชื่ออีกแล้วในรัก

กุหลาบไร้ใจ

ชาตินี้หมดแล้วความเชื่อมั่นในรัก 
ในความรักที่จริง........ชาตินี้หารักไม่มีให้กัน 
ชาตินี้ฉันเป็นได้แค่คนไร้ใจ 
เธอเห้นฉันไร้ค่ามากนักหรือไร 
ทิ้งฉันไว้........แค่ความไม่เข้าใจอยู่อย่างนี้ 
ไม่เข้าใจ......เพราะอะไรทุกคนจึงทิ้งฉันไป 
หรือฉันไร้ค่า.........ทุกคนไม่มาสนใจ 
ฉันไม่ดีตรงไหน.......ถึงทอดทิ้งกันไปให้เศร้าฤดี 
เจ็บปวดนักที่เกิดมาไร้ค่า......ไม่มีใครมาสนใจ 
ปล่อยฉันให้โดดเดี๋ยวเลยไป 
เกิดมาแล้วต้องเดี๋ยวดาย 
จะเกิดมาเพื่ออะไร.........เกิดมาก้อไม่มีใครต้องการ 
ทุกคนไม่เคยสนใจ........ว่าฉันคิดอะไร 
น้อยใจนักในโชคชะตา........ที่เกิดมาอาภัพสิ้นดี 
ทุกคนจ้องแต่จะหลบหนี้.......ทิ้งฉันไว้ให้เดี๋ยวดาย 
เศร้า......เหงา......ไม่มีใครที่จะเข้าใจ 
ทุกคนทิ้งฉันให้อ้างว้างอยู่ลำพัง 
ในโลกแห่งความทรวงจำที่ปวดร้าว 
จะมีไหมใครสักคน........ที่เข้าใจฉันคนนี้บ้าง 
ชีวิตที่ฉันมี.........โดดเดี๋ยวเลยมา 
อยากมีใครสักคน........ที่เข้าใจฉันบ้าง 
คงหาได้ยากในโลกใบนี้ 
เพราะในชีวิตที่ฉันมี..........ไม่มีใครต้องการฉันแม้สักคน 
ปล่อยทิ้งฉันให้อ้างว้างอยู่กับการเวลาที่เศร้าหมอง 
ทุกคนทิ้งฉัน.......ให้ฉันอยู่กับโลกของความเศร้าตลอดกาล 
จะมีไหมพื่นที่แห่งสุขสันต์ให้ฉันบ้าง 
หรือมีแค่พื่นที่แห่งความโศกเศร้า 
ที่ให้ฉันคนนี้........ได้เดินสู้ไป 
จะ.มีใครบ้างไหมหน่อ.........ฉันจะรอ 
พื่นที่แห่งใจ.........ที่ไม่มีคนไร้ใจอยู่นะตรงนั้น 
ถ้ามีฉันจะเดินฝ่าฟันไป..........แม้จะนานแสนนานเพียงใด 
ฉันนี้จะเดินไปให้ถึงมัน 
จะเหนื่อยเพียงใด..........จะเจ็บจนต้องตาย 
ฉันนี้ก้อจะไป........ไม่วันที่จะท้อถอย 
ถึงจะนานเพียงใด........ถึงจะหมดลมหายใจ 
ฉันนี้จะต้องไปให้ถึงฝันที่หวังไว้