...เจอคนเก่งเพ่งดูเป็นครูสอน หาสิ่งซ่อนดีทั่วที่ตัวเขา แล้วศึกษามาใช้ในตัวเรา อย่างี่เง่าโง่คล้ายบัวใต้ตม เมื่อทำจริงสิ่งดีที่ทำผ่าน ประสบการณ์สอนใจไว้เหมาะสม สิ่งดีดีมีไว้ให้ชื่นชม มิต้องก้มหน้าเดินด้วยเขินอาย สู้ด้วยใจในวันอันทุกข์ยาก ความลำบากถ้าพร้อมย่อมสูญหาย ความเชี่ยวชาญผ่านวันอันมากมาย คงไม่ร้ายเกินกว่าจะฝ่าฟัน ถ้าไม่ท้อต่อภัยที่ได้พบ จะประสบชัยชนะถ้าขยัน เก่งไม่เก่งเพ่งดูย่อมรู้กัน จะห่างชั้นกล้ากลัวที่ตัวตน ถึงเก่งแน่แต่กลัวจนหัวหด ย่อมจะหมดราศีที่ฝึกฝน เก่งและกล้าถ้าพร้อมคือจอมคน ที่งามล้นคุณค่าเก่งกว่าใคร ถึงไม่เก่งเพ่งดูผู้เก่งกว่า ย่อมรู้ว่าตัวเองเก่งเพียงไหน มีความกล้ามาสู้เรียนรู้ไป ถึงจะไม่เก่งพอก็ยังดี...
22 สิงหาคม 2546 22:35 น. - comment id 162068
คนเก่งมักไม่พูดคำว่าเก่ง แต่คนไม่เก่งกับอวดเบ็งเสมอ ๆ คนเก่งจะอ่อนน้อมถนอมตนทุกคนที่เจอ ผิดกับคนไม่เก่งจะอวดโอ้เสมอเมื่อเจอกัน ***กลอนบทนี้ไพเราะและมากด้วยความหมายมาก ๆ เลยค่ะ***
23 สิงหาคม 2546 09:21 น. - comment id 162223
น้อมรับคำสอนค่ะ
23 สิงหาคม 2546 11:09 น. - comment id 162236
เก่งมั้ย..ไม่เก่ง....เก่งมั้ย...ไม่เก่ง ถามบ่อยๆๆ ก้เก่งได้เหมือนกันนะคะ
27 สิงหาคม 2546 16:33 น. - comment id 163402
จะเก่งจริงหรือเล่นไม่เน้นบท อย่ากำหนดกฏเกณฑ์ไว้เป็นฐาน ยามไม่รู้สู้เรียนเพียรพิจารณ์ คงไม่นานเกินกว่าจะกล้าเกร่ง
19 ตุลาคม 2546 13:26 น. - comment id 174978
ใครจักเก่งได้เล่าเราไม่สอน เป็นบทกลอนสอนสั่งจะฟังไหม ความเขาว่ายากเย็นเข็ญเช่นไร ขอให้ได้กายสั่งพลั้งบทกลอน ...................... มั่วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอ่ะ
19 ตุลาคม 2546 13:30 น. - comment id 174980
เอ้ยค้างคาว !!! ที่มั่วๆอ่ะ ใยไหมหรอกน่ะ กะลังมึนตึบอ่ะ......โดนตื้บซักทีหายมึนแน่อ่ะ.........