น้ำผึ้งหวาน!

พุด

url=http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=316
น้ำผึ้งหวาน.....
กระท่อมน้อยในดงตาล กับน้ำผึ้งแสนหวานจากใจเรา..... 
เรื่องนี้มอบให้ชัยชนะเพราะขอให้พุดพัดชา
ใส่ชื่อเป็นพระเอกสักเรื่องนะคะ.เลยทำตามคำสัญญาค่ะด้วยความขอบคุณ
ที่หันมาอ่านงานย้วยๆของพุดพัดชาค่ะและตามให้กำลังใจตลอด..
ขอบคุณทุกท่านด้วยนะคะ
.......
ชัย..ขับรถ เพื่อพาอรไปไกลห่าง จากกรุงเทพ..เมืองฟ้าอมร 
จากจร สักอาทิตย์ ไปเติมไฟ เติมน้ำผึ้งให้กับหัวใจของสองเรา.... 
เราออกจากบ้าน....ราวตีสาม ตอนที่ดาว ยังพราวพร่าง เต็มอ้อมฟ้า 
พระจันทร์ยังเสน่หา อ้อยสร้อย ยามราตรี.... 
น้ำค้างหยดเยียบเย็น....กลิ่นเล็บมือนางริมรั้ว อวลละมุน....
จนต้องเด็ดมาสักช่อ 
พอให้ในรถ....หอมหวาน..รับอรุณ.... 
ชงกาแฟ หอมละมุนลิ้น จิบรับ อารมณ์หวาน 
ที่ทำให้ใจเบิกบานแย้มยิ้มพริ้มเพรา 
รับวันแสนดี...ที่กำลังรอ ให้เยี่ยมเยือน.... 
ทางด่วน....ไม่มีรถเหมือนเวลากลางวัน 
ที่ด่วนกันจัง จนน่ากลัวว่าจะไปไม่ถึงที่..... 
คืนนี้..เมื่อมองผ่านสะพานแขวน 
เห็นแสงไฟพราว จากตึกสูง นับร้อย นับพัน 
ลดหลั่นเรียงราย ยืนทะมึน ไม่ยอมหลับไหล ไปกับกาลเวลา.... 
เปิดเพลง...เพราะๆ..แผ่วๆในรถ ให้บรรยากาศ สุขล้ำ เกินรำพัน.... 


พี่... เกลียดวสันต์....เพราะยามนั้น พี่ไกลเจ้า...... 
มองฟ้า แล้วพาใจเศร้า 
ฟ้าพราว เด่นดวง 
พี่...คะนึง.....คิดถึง....คราใด ให้เจ็บทรวง 
อกเอย...ร้างเลยพุ่มพวง... 
ด้วย.. วสันต์ลวง.....ให้เจ้าจากไกล 
ดึกเข้า เจ้าหนาว 
กลัว.... เสียงลมกราว กลัวหนาว ทนไม่ได้ 
เจ้ากลัวฟ้า ราตรี มืดมนใจ 
แม้เรไร น้องกลัว แทบสิ้นชีวัน 
พี่....กระซิบ...ปลอบใจ 
เจ้าร้องไห้รำพัน 
น้องเอย..ไยหวั่น วสันต์กลาย..ตามฤดู 
แสนจะอดสู วสันต์ ไม่เอ็นดู 
ชู้ไกล เพราะใจ เธอหวั่นวสันต์...... 

......................................... 

จิบกาแฟ ทีละนิด ละนิด ปลุกชีวิตชีวา 
และอารมณ์ให้ตื่นเต้น เร้าใจไปกับ 
ความรู้สึกอ่อนหวาน แสนดี ที่ได้หลีกลี้ 
หนีไปจากความจำเจ สับสน แบบคนเมือง... 
และยิ่งวิเศษล้ำ...เมื่อมีชัย..คนดี ที่แสนรัก 
เคียงข้างไป ตามหาฝันวันที่มีเพียงเราสอง... 
อรคิดว่า...เป็นการดื่ม น้ำผึ้งพระจันทร์ 
ที่แสนหวานซึ้งซ่านทรวงในวันนี้ 
วันที่ชีวิตเราเพิ่งเริ่มต้นบทเรียนแรกบทเรียนรัก 
บทเรียนวิวาห์ท้าทายดวงดาวนับพัน
ที่พริบพราวพร่างพรายพร้อมอวยพรให้ครองคู่เคียงข้าง
กันไปบนถนนสายดวงใจไปชั่วกาลนิรันดร์
อรเตรียมของใส่บาตร ไว้เหมือนทุกครั้ง 
ที่เรามักจะถือโอกาส ทำบุญ ระหว่างเดินทาง..ไปไหนๆ 
ชัย..ชอบดงตาล แถวเพชรบุรี 
เหมือนใจอรนี้ที่ หลงใหลพอกัน 
บางครั้ง เราเคลิ้มฝันว่า 
ได้ย้อนคืนสู่อดีต สมัยสุโขทัย ในยามก่อนเก่า 
นาข้าว เขียวชะอุ่ม..... 
พลิ้วรวงเรียว ล้อลมทายทัก แสงอาทิตย์สีทอง ในยามเช้า 
ให้น้ำค้างพราว เกาะก้านกอ กิ่งใบ หายวับไปกับ แสงแรก 
ของอรุณรุ่ง อุ่นรวงเรียว 
ภาพ พระสงฆ์ เดินเรียงมา เป็นทิวแถว ท่ามดงตาล ยิ่งพาให้ใจเรานี้อิ่มเอิบงามล้ำ 
ไปกับความสงบงาม ในยามนี้ ที่ได้ทำบุญตักบาตร 
อธิษฐานให้เกิดสิ่งดีมีมงคล..แก่ชีวีนี้ 
ที่ได้เกิดมาพบพระพุทธศาสนา....พาใจให้ยิ่งสว่างไสว ร่มเย็น เป็นสุข.... 
ไม่นานนัก..คุณเลี้ยวรถ เข้าสู่กระท่อมหวาน กลางดงไม้ ดงตาล แห่งนี้ 
ที่เรียกกันว่า หาดปราณบุรี... 
อรตาหวาน ยิ่งกว่าตาลในดงเสียอีก 
เมื่อมองไปรายรอบ ในกรอบตา กรอบใจ.... 
ทะเลตรงหน้า..น้ำเงินเข้มงาม สะท้อนแดดอ่อนอุ่น 
ละมุน นวล ด้วยเรียวแดด ไล้โลม 
เคียงคู่กระท่อมน้อย ที่พักพิงอิงอุ่นของสองเรา 
คือดงตาล และดงตาล สลับซ้ายขวา 
มีลั่นทม แดง ขาว พราวไปทั้งต้น 
อวดดอกบานหวาน พอกันกับใจดวงนี้....ที่รีบเอามาทัดเคลียแก้ม 
เสียงดนตรี จากใบตาล ซัดส่าย ซู่ซ่า ซูซ่า 
กรอบแกรบ กรอบแกรก แทรกมาหวานแว่วรับลมทะเล 
เห่กล่อม ให้ใจอรนั้น พลันหวาน หวาม 
ราวถูกโอบอุ้มด้วย ฟองเมฆขาวนวล 
หอมแก้ม หอมคางสากๆ ของคนดี 
คนใกล้ ที่ช่างรู้ใจ พามาถึงที่ แสนดี แสนสวย แสนหวาน 
ในวันนี้ ให้ใจดวงดี ได้รับงาม ง่ายๆ 
ใกล้ชิดเชยธรรมชาติ ที่ชื่นชม ไม่เบื่อเลย.... 
น้ำผึ้ง..ที่ว่าหวาน สำหรับอรนั้น
ต้องรินรด หยดมาจากใจดวงดีที่หวาน บานรอรับงามเป็น..... 
ในปฐพีนี้ ที่โลกหยิบยื่นให้มา.. 
ถ้า...เริ่มเรียนรู้รัก ให้เป็น จักเห็น สิ่งที่ซ่อนอยู่ในงามละมุน 
ในทุกถิ่นที่ ที่มีความเรียบง่าย รายรอบ ตัวเรา..... 
กระท่อมหวาน ในดงตาล หวานไปกับ น้ำจิต น้ำใจ 
ของชัยคนดี ที่มีรัก และเข้าใจในกันและกัน 
อรกอดชัย...แนบแน่น ไปกับลมละเมอ
 เพ้อครวญริมทะเล ที่เห่กล่อม..... 
ราวจะบอกให้รู้รัก รู้ค่า รู้ถนอมใจ....ไปจนกว่า...
นาทีสุดท้ายของชีวิตนี้ ที่บางที 
อาจมิยาวไกล ดั่งใจเราคาดหวัง นะคนดี 
แม้เราสองนี้จะ.... แสนรักเอย... แสนรักในกมล.......