ที่ว่างในหัวใจ มันไม่มี

ปากกาเวทมนตร์

พอจะมีซักที่ไหม 
ที่ฉันจะวางตัวเองไว้..ในที่แห่งนั้น 
ที่ที่มีท้องฟ้ากว้าง...มีหมอกจางๆทั่วถึงกัน 
ที่ที่ไม่มีลำธารเวลาขวางกั้น.. 
ระหว่างดวงตะวัน..กับความฝันของจันทรา 
เพราะการเดินทางอันแสนยาวไกล 
กำลังจะดูดกลืนหัวใจที่เคยแกร่งกล้า 
เหลือไว้เพียงร่องรอยแห่งกาลเวลา 
และคราบน้ำตาจากความเหนื่อยล้า..เดียวดาย 
พอจะมีซักที่ไหม.. 
ที่ฉันจะพักวางหัวใจที่แหลกสลาย 
ให้ฉันได้รู้สึก..ถึงความอบอุ่นรอบข้างกาย 
ให้ฉันได้ซบร้องไห้..กับผืนทราย..ผืนทะเล 
เพราะฉันเหนื่อยล้าเหลือเกิน 
กับหนทางที่เผชิญก็ดูเหมือนจะหักเห 
หลายสิ่งหลายอย่างที่ผ่านมาเฝ้าทุ่มเท 
กลับเป็นแค่ความรู้สึกโลเล..ที่ได้กลับมา 
พอจะมีซักที่ไหม 
ที่ฉันจะแอบร่างกายและหัวใจอันอ่อนล้า 
เพื่อรอไอตะวันอุ่น............ย้อนคืนอีกครา 
เพื่อเงยหน้ารับการกลับมา..ของดวงจันทร์ 
เพราะหนทางที่ฉันกำลังเดินไปนี้ 
กลับตรงข้ามกับหนทางที่ฉันมี..ในฝัน 
อยากไปพักหลับตา..ไม่ต้องพบเจอหน้าคนทำร้ายกัน 
จะมีไหม..ที่แห่งนั้น.หรือจะมีแค่ในฝัน 
ถ้าเช่นนั้น.. 
ฉันหลับชั่วนิรันดร์...ขออยู่แค่ในฝัน....ไม่มีวันตื่นอีกเลย