เปรียบใจฉันเหมือนดั่งดุจทะเล เปรียบเธอดังหมู่เมฆาฟ้าใส ที่วันวันเธอได้แต่ลอยไป แต่ฉันไซร้อยู่นิ่งอิงแอบลม ฟ้าไม่เคยเห็นทะเลในสายตา เพราะคิดว่าทะเลต่ำมิสาสม ใครจะรู้หากท่าได้เชยชม ท่านจะรู้ทะเลตรมถึงนภา ไม่เชื่อก็ลองสังเกตดูดีดี ว่าในที่ทะเลนั้นมีฟ้า ทั้งกลางวันกลางคืนทุกเวลา จะรู้ว่าในฟ้ามีทะเล.....
23 กันยายน 2544 08:16 น. - comment id 12615
หายไปนานเลยน๊า..ภพ...กลอนยังเพราะเหมือนเดิมจ๊ะ..สำหรับคำถามที่ถามพี่โคลอนไว้..ตอบให้แล้วนะจ๊ะลองไปอ่านดูจ๊ะ..อิอิ (รู้กันสองคนเนาะ) (๑ ^___^ ๑)
23 กันยายน 2544 08:36 น. - comment id 12618
ต้อนรับกลับบ้อานครับ "ภพ" ... อิ อิ อิ ไหงมาด้วยกลอนแสดงความน้อยเนื้อต่ำใจอย่างนี้ ... แต่..เพราะดีครับ
23 กันยายน 2544 10:10 น. - comment id 12632
จริงด้วยเนอะทะเลมีทุกอย่าง แม้แต่ตะวันกับพระจันทร์ตกก็ตกอยู่ขอบฝั่งทะเล หรือแม้แต่ความหลังฝังใจของบางคนก็อยู่ที่ทะเล...จริงไม๊
23 กันยายน 2544 12:01 น. - comment id 12644
อิอิ ในทะเลไม่เพียงมีฟ้า ยังมีปลา มีเงาด้วย
24 กันยายน 2544 02:38 น. - comment id 12685
ขอบคุณน่ะคร๊าบ พี่โคลอน ที่ช่วยตอบให้น่ะคร๊าบบบ แล้วก็ขอบคุณพี่วฤก ปลา แล้วก็เงาด้วยน่ะ
24 กันยายน 2544 08:41 น. - comment id 12706
อืมม..ไม่ได้เข้ามาอ่านกลอนของภพตั้งนานแน่ะ..^_^
7 ตุลาคม 2544 02:11 น. - comment id 13907
แหมๆ ในฟ้ามีทะเล แล้วใน"ภพ" นี่จะมีอะไรอ่ะคับ