ในชิวิตลิขิตเดินเผชิญฝัน ที่บากบั่นมั่นหมายจะไปถึง แม้ยากแค้นแสนลำบากไม่คำนึง มุ่งให้ถึงซึ่งจุดหมายสร้างมา อุปสรรคขวางกั้นไม่หวั่นไหว ขอสู้ไปให้ถึงซึ่งปรารถนา กายจะเจ็บใจจะเหงารุมเข้ามา ยังอุตสาห์พยายามตามฝันไป จนวันหนึ่งถึงฝันอันสูงสุด ที่นุษย์ปรารถนามาถึงได้ แสนภูมิใจในสำเร็จเสร็จดังใจ เพียรไปใครมาถึงซึ่งปลายทาง แล้วในจิตคิดไปใจหมองหม่น ทั้งสับสนสุขปนทุกข์ทั้งสองอย่าง ความสำเร็จเสร็จสิ้นสมจินต์สร้าง แต่ต้องแลกหลายอย่างที่สร้างมา หลายคำถามตามมาในทันที กับสิ่งที่ชีวีหวังตั้งปรารถนา เมื่อต้องแลกกับหลายสิ่งที่ผ่ามมา เพราะเพราะหวังจะพบสุขที่ตั้งใจ คุ้มค่าไหมความฝันกับโดดเดี่ยว ใจแสนเปลี่ยวแสนเหงาเศร้าหนักหนา ขาดผองเพื่อนคนรักปักษ์อุรา มุ่งอุตสาห์พยายามตามฝันไป ลืมแม้มิตรภาพและความรัก คิดกว่าเป็นอุปสรรคขัดขวางได้ แล้ววันนี้ที่เห็นความเป็นไป ขาดแม้ผู้มาให้ความยินดี วันเวลาผ่านไปยากนำกลับ ตะวันลับไม่อาจหวนคืนมาได้ ชีวิตมีแต่เดินมุ่งหน้าไป ไม่อาจย้อนคืนหวนได้ให้แก้กัน มีแต่คำว่าเสียใจอยู่ในจิต และชีวิตที่เดียวดายตายกับฝัน และความเหงาในใจให้จาบัลย์ กับความฝันอันเลอเลิศที่ลวงตา
15 สิงหาคม 2546 13:04 น. - comment id 160232
แม้รู้ว่าเป็น เช่นแค่ฝัน แต่ยินดียอมรับมัน แม้นหนักหนา ให้ได้ซึ่งฝันนั้น ตอบแทนมา ถึงแม้ว่า ฝันนั้น มันไม่จริง ขอบคุณที่มีกลอนดี ๆ ให้อ่าน ......
16 สิงหาคม 2546 00:39 น. - comment id 160446
เป็นบทกลอนที่ไพเราะและมากด้วยความหมายเกินบรรยายได้เลยค่ะ
16 สิงหาคม 2546 19:30 น. - comment id 160595
ขอบคุณสำหรับทุกๆท่านที่มาชมคร้บ
17 สิงหาคม 2546 18:31 น. - comment id 160736
เกินกว่าจะบรรยาย