เสียงที่ดังก้องอยู่เวลานี้กับความหวั่นไหวที่มีทำให้ฉันรู้ ว่าบางสิ่งบางอย่างข้างในฉันยังมีอยู่..จับดูก็รู้..หัวใจ โยนทิ้งขว้างไปเสียนานหลงลืมกับการมีมันอยู่ใกล้-ใกล้ ที่ผ่าน-ผ่านมาก็ไม่เคยคิดอะไรกับใคร-ใคร จนเผลอนึกว่าที่อยู่ข้างในเป็นก้อนหินกระด้างชา แค่รอยยิ่มที่ผ่านมาทักทายกับความบังเอิญมากมายที่ตรงหน้า ฉันและเธออาจเป็นเพียงแค่คนที่สวนทางไปมา แต่ฟ้ากลับขีดเส้นชะตาให้มีช่วงเวลาที่ได้อยู่ใกล้ชิดกัน.. ไม่เกี่ยวว่านานหรือไม่นาน มันเกี่ยวกับที่เธอทำให้ฉันได้มีอาการสั่นไหวอีกครั้ง รอยยิ้มอบอุ่นของเธอทำงานอย่างเงียบงัน กลับทำให้ก้อนหินแข็ง-แข็งในใจฉันละลายอย่างฉับพลันง่ายดาย เก็บเอาไว้ตั้งนานถึงเวลาเอามาปัดฝุ่นหยิบใช้ พอรับได้หรือเปล่ากับหัวใจของคนที่ไม่มีอะไร แต่พร้อมจะทำทุกอย่างให้เธอได้ด้วยความยินดี...
15 สิงหาคม 2546 11:11 น. - comment id 160208
ไม่รู้ ไม่รู้ว่าเป็นฉันไหม แต่อย่างไร ก็ยังอยากเป็นคน คนนั้น เป็นคนที่เธอเห็น ความสำคัญ อย่าลืมคิดถึงกัน แวะมาเยี่ยม บ้างนะเธอ
16 สิงหาคม 2546 12:17 น. - comment id 160529
กับหัวใจที่ด้านชา เธอแวะมาเติมความสดใส กับหัวใจที่ไม่มีอะไร เธอกับมาเพิ่มเติมความรักจนเต็มใบในใจกัน ***กลอนบทนี้ซึ้งกินใจดีจังเลยค่ะ***
18 สิงหาคม 2546 08:50 น. - comment id 160814
: )
22 สิงหาคม 2546 22:40 น. - comment id 162073
(o*^___^*o) คิดถึงปลายปากกาของ แมวซนนะ