ป่านั้นหรือคือมณีมีค่าอนันต์ พงไพรนั้นเราฟันฝ่ามาปกป้อง ไม่ปล่อยให้ผู้ใดมาถางป่าจอง ใครครอบครองสนองตัณหาน่าอายจริง ผืนป่าดงคงไว้ไทยยังอยู่ สัตว์ทั้งหมู่อยู่อาศัยใช้สู่สิง ทั้งชาวไทยได้น้ำใจสดใสจริง ป่าไม่นิ่งชิงความชื้นคืนให้เรา เกิดหมอกเมฆเสกฝนให้หล่นหลั่ง พฤกษ์สะพรั่งหลังฝนหล่นฉ่ำเขา ป่าไม้งามยามมองต้องตาเรา ไม่เงียบเหงาเศร้าใจเมื่อได้เดิน คงเอาไว้ไพรพนาป่าผืนไหน ยั่งยืนให้ไทยทั้งมวลชวนสรรเสริญ ต้องช่วยกันทุกวันไปอย่าได้เมิน เราเพลิดเพลินเจริญใจเมื่อไพรงาม
นกตะวัน 14 ส.ค. 2546 23:31 น. - ID 37792 
814
0
0
15 สิงหาคม 2546 08:41 น. - comment id 160170
พุด..อยากมาบอกว่างานพี่นกตะวันงามมากทุกบทเลยค่ะ แม้บางครั้งพุดไม่ได้มาเขียนคอมเมนท์ไว้นะคะ พุดชื่นชมศรัทธาในผลงานพี่และความมีสปิริตที่รักงานเขียน ไม่ท้อแท้..พุดอยากบอกว่า พุดดีใจที่ไทยเอมยังมีพี่เป็นขวัญ เป็นพลังใจ เป็นแบบฉบับให้น้องๆ ได้ทำงานที่รักโดยไม่มีเงื่อนไขใดใด...พุดอยากบอกว่าค่าของงานงามนั้น จะปรากฏชัดในใจในความทรงจำเสมอ แม้ใครจะมองข้ามไปในวันนี้ งามนั้นจะคงที่คงทนในตัวของมันเองค่ะ พุดรักพี่และปลื้มใจมากค่ะ และตราบใดที่พี่ยังอยุ่พุดรุ้สึกอบอุ่นใจทุกครั้งที่เข้ามาและสอนให้พุดซึ้งค่าของคนรักรจนา.อย่างซึ้งใจที่สุด ระยะนี้พุด..สมาธิไม่ดีเลยไม่ค่อยได้เข้ามาคอมเมนท์ให้กำลังใจใครยาวๆ... แต่พุดก็มีพี่ในหัวใจพุดเสมอมาและตลอดไปในโลกฝัน ในถนนสายฝันสายดอกไม้งานนี้..นะคะ ด้วยรักค่ะ
15 สิงหาคม 2546 09:14 น. - comment id 160178
บทกวีงามที่รังสรรค์ความหอมหวานแห่งป่าไพร บันดาลหัวใจทุกครั้งเฉกเช่นเดียวกับพี่พุดพัดชา บทนี้งามมากครับ ตั้งใจไว้จะเขียนต่อกลอนนะครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
