ฉันหลับตาใต้ผืนดิน ได้ยลยิลสายฝนฉ่ำ ใจเอยระโหยร่ำ พร่ำเพรียกหาใครบางฅน กี่วันกี่เดือนล่วง ใจยังหวงห้วงแห่งหน กายไร้ซึ่งตัวตน ยังระคนโหยหาใคร วันคืนที่เคยเล่น ที่เคยเป็นแต่หนไหน หวนนึกตรึกตรองใน ใต้พิภพพสุธา ลืมแล้วสิวันนั้น ใจเอผันฉันผวา ตื่นขึ้นร้าวอุรา ชะตาสิ้นดิ้นแดดาว ร่างนิ่งใต้แผ่นภพ ต้องประสพระอุหนาว ร่างนั้นล้วนกลิ่นคาว ซากปวดร้าวให้หมองหม่น
14 สิงหาคม 2546 22:56 น. - comment id 160132
ซากกายไร้วิญญ์ฝัน รำพันอย่างเงียบเหงา รอบข้างมีเพียงเงา หยอกเย้าปั่นป่วนไป :)
14 สิงหาคม 2546 23:08 น. - comment id 160134
ดินกลบลบเลือนพักตร์ ไร้รูปลักษณ์ให้ตรึงตรา สิ้นไร้ไฟวิญญา เหลือเพียงซากฝากใต้ดิน |NdEpEndEnT ..มาร่วมแจมค่ะ
15 สิงหาคม 2546 11:45 น. - comment id 160218
เหลือแต่ความดี ที่มีให้ระลึกถึง ....
16 สิงหาคม 2546 07:37 น. - comment id 160484
เพราะจังเลย ร่างดับลับเลือนไป แต่ดวงใจยังโหยหา เพรียกพร่ำพรรณา ให้รู้ว่าไม่ลืมเลือน