บทส่งท้าย วันแม่

ม้าก้านกล้วย

ลูกเอ๋ย แม่จะเล่าอะไรให้ฟัง
เมื่อแม่ยังเป็นเด็กยังเล็กอยู่
ต้องอาศัยผืนนาหาปลาปู
อดสูกินก้อนเกลือเจือข้าวแดง
ทนเรียนทนระกำทำงานหนัก
ด้วยใจรักไม่เชื่อว่าชะตาแกล้ง
สักวันโชคจะช่วยด้วยพลิกแพลง
ลงน้ำพักน้ำแรงแข่งขันเอา
แม่เรียนหนักทำงานหนักพักผ่อนน้อย
จึงค่อยค่อยก้าวพ้นคนอื่นเขา
สร้างครอบครัวสุขล้นจนมีเจ้า
มีบางวันที่เศร้าก็เข้าใจ
เจ้าคือศูนย์รวมรักจากพ่อแม่
ไม่เคยแม้แชเชือนเลือนเหลวไหล
ทุกคืนวันฟูมฟักรักเพียงใด
ปานดวงตาดวงใจไม่เปรียบปาน
ถึงวันนี้ที่แม่แก่ชรา
ไม่หวังเจ้าเวทนามาสงสาร
ไม้ใกล้ฝั่งยังรอตามความต้องการ
ลูกหลานที่สืบสายจะได้ดี
จะเอนอ่อนนอนตายได้ตาหลับ
จะลาลับล่วงแล้วแผ่ววิถี
จะฝากเจ้าเติบใหญ่ในโลกนี้
แค่เจ้ามีบุญสบายก็ตายเย็น

(ม้าก้านกล้วย)				
comments powered by Disqus
  • ผู้หญิงไร้เงา

    13 สิงหาคม 2546 21:08 น. - comment id 159827

    เป็นกลอนที่เขียนได้งดงามมากค่ะ
  • ลำน้ำน่าน

    14 สิงหาคม 2546 22:06 น. - comment id 160114

    พ่อแม่ก็แก่เฒ่า จำจากเจ้าไม่อยู่นาน 
    จะพบจะพ้องพาน เพียงเสี้ยววารของคืนวัน 
    ใจจริงไม่อยากจาก เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน 
    แต่ชีพมิทนทาน ย่อมร้าวรานสลายไป 
    ขอเถิดถ้าสงสาร อย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ 
    คนแก่ชะแรวัย คิดเผลอไผลเป็นแน่นอน 
    ไม่รักก็ไม่ว่า เพียงเมตตาช่วยอาทร 
    ให้กินและให้นอน คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ 
    เมื่อยามเจ้าโกรธขึง ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย 
    ร้องไห้ยามป่วยไข้ ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน 
    เฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่ แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน 
    หวังเพียงจะได้ยล เติบโตจนสง่างาม 
    ขอโทษถ้าทำผิด ขอให้คิดทุกทุกยาม 
    ใจแท้มีแต่ความ หวังติดตามช่วยอวยชัย 
    ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง มีหรือหวังอยู่ทนได้ 
    วันหนึ่งคงล้มไป ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง
    
    
    บทกวีนี้ เก็บไว้นานแล้วครับลุงม้าก้านกล้วย แต่จำไม่ได้ว่า ใครเป็นคนประพันธ์  เหมาะเจาะและสมน้ำสมเนื้อดีกับงานงามๆ แบบของลุงครับ
  • ลำน้ำน่าน

    14 สิงหาคม 2546 22:06 น. - comment id 160115

    พ่อแม่ก็แก่เฒ่า จำจากเจ้าไม่อยู่นาน 
    จะพบจะพ้องพาน เพียงเสี้ยววารของคืนวัน 
    ใจจริงไม่อยากจาก เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน 
    แต่ชีพมิทนทาน ย่อมร้าวรานสลายไป 
    ขอเถิดถ้าสงสาร อย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ 
    คนแก่ชะแรวัย คิดเผลอไผลเป็นแน่นอน 
    ไม่รักก็ไม่ว่า เพียงเมตตาช่วยอาทร 
    ให้กินและให้นอน คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ 
    เมื่อยามเจ้าโกรธขึง ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย 
    ร้องไห้ยามป่วยไข้ ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน 
    เฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่ แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน 
    หวังเพียงจะได้ยล เติบโตจนสง่างาม 
    ขอโทษถ้าทำผิด ขอให้คิดทุกทุกยาม 
    ใจแท้มีแต่ความ หวังติดตามช่วยอวยชัย 
    ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง มีหรือหวังอยู่ทนได้ 
    วันหนึ่งคงล้มไป ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง
    
    
    บทกวีนี้ เก็บไว้นานแล้วครับลุงม้าก้านกล้วย แต่จำไม่ได้ว่า ใครเป็นคนประพันธ์  เหมาะเจาะและสมน้ำสมเนื้อดีกับงานงามๆ แบบของลุงครับ
  • สกุลตา

    14 สิงหาคม 2546 22:33 น. - comment id 160126

    ของ อ.สุนทรเกตุ ค่ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน