ฉันเป็นเพียงหนึ่งมนุษย์ผู้ก่อเกิด จากผู้ให้กำเนิดเกิดเป็นฉัน ฉันเป็นเพียงหนึ่งมนุษย์ผู้มีฝัน คอยสร้างสรรค์คำรำพัน...บทกวี... ฉันเป็นเพียงหนึ่งมนุษย์ผู้มีรัก และประจักษ์ในรักแท้ประเสริฐศรี ฉันจึงเรียงร้อยแต่งถ้อยวจี เป็นกวีเสริมแต่งแทนค่าคุณ แด่สตรี ผู้เลอค่านามว่า...แม่.. สำนึกแน่ความปรานีที่อบอุ่น จากความรักเอื้อเฟื้อแม่เกื้อกูล บริบูรณ์สมค่าว่า...ชนนี... เป็นพระพรหมในใจของลูกลูก แม้ทุกข์สุขผูกพันไปในทุกที่ รักของแม่มีท่วมท้นปฐพี เปรียบฟ้ากว้างไม่อาจที่จะเทียมทัน เป็นดั่งเทียนส่องนำทางชีวิต เป็นดวงจิตสูงค่ากว่ารำพัน เป็นธารทิพย์ที่ส่งมาจากสวรรค์ เป็นทุกสิ่งสารพันจะเปรียบปาน ร้อยลำนำคำบูชาสะท้อนให้ แม้ไม่มีสิ่งยิ่งใหญ่อันไพศาล เพียงบทกลอนจากเด็กน้อยเมื่อวันวาน ขอกราบกรานว่า...รักแม่...ชั่วนิรันนร์
แอ็ปเปิ้ล 12 ส.ค. 2546 17:03 น. - ID 37689 
1188
4
0
12 สิงหาคม 2546 17:51 น. - comment id 159578
เปิ้ลอยู่ไหม
12 สิงหาคม 2546 18:00 น. - comment id 159583
อยู่สิ...มาแต่งกลอนให้แม่ไง
12 สิงหาคม 2546 21:44 น. - comment id 159654
รักแม่เหมือนกันค่ะ
13 สิงหาคม 2546 08:18 น. - comment id 159717
รักแม่ที่สุดเลย
16 สิงหาคม 2546 21:21 น. - comment id 160635
เป็นกลอนที่ไพเราะและงดงามมากเลยจ๊ะน้องแอ็ปเปิ้ล เป็นไงบ้างสบายดีหรือเปล่าหายหน้าหายตาไปนานเลยนะ คิดถึงจ๊ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
