หลับตาก็ฝันร้าย ตื่นลืมตาก็เดียวดายและไหวหวั่น เหมือนโลกทั้งโลกนี้เงียบงัน เหมือนถูกสาปให้หัวใจนั้นโดนเผาไฟ ให้การมีลมหายใจอยู่มันน่ากลัว ให้ทุกขณะที่รู้สึกตัวนั้นหม่นไหม้ เหมือนตกนรกบนดิน...ทุกนาทีนั้นเจ็บกินใจ เพียงเพราะคุณรู้ไหม ต้นเหตุคือการจากไปของคุณคนเดียว
12 สิงหาคม 2546 20:20 น. - comment id 159627
....บรรยายออกมาเห็นภาพเลยค่ะ.....
12 สิงหาคม 2546 22:12 น. - comment id 159661
อืมๆ .. ใครหนอช่างทำให้คุณเป็นแบบนี้
13 สิงหาคม 2546 15:06 น. - comment id 159767
อย่าคิดหาเหตุผลว่าเหตุใด ใจเราจึงเจ็บเจียนไหม้ จงหาเหตุผลว่าควรทำอย่างไร จะทำให้ใจเจ็บเจียนไหม้นั้น กลับมามีแรงพลัง กลับมาต่อสู้กับอดีตที่พลาดพลั้ง หรือเพียงคนคนเดียว จะทำให้ใจเจ็บเจียนแหลกเหลว อย่าให้คนคนเดียว มาครอบครองพลังใจคุณได้ทั้งชีวิต ยืนขึ้นสักทีนะคะ สู้ๆค่ะ
14 สิงหาคม 2546 19:09 น. - comment id 160074
แงๆๆๆ อย่าปลอบมากนะคะ เด๋วร้องไห้อ่า