...๑อนิจจานกน้อยคล้อย.........................หลไหน หาคอน เสียงสั่งพร่ำพรมไพร............................โศกเศร้า หนาวลมข่มทนไหว................................รออยู่ ผู้เดียว คืนค่ำเหงานกเค้า..................................ฮูกฮ้อง ล่องลม...ฯ ...๒รุ่งสางกระจ่างฟ้า.................................หน้าที่ หาทำ เพียรจดจำวิถี...........................................ถิ่นถ้วน กิจใดไม่ย่อที............................................สำเร็จ สมหมาย ริเริ่มประกอบล้วน..................................ไขว่คว้า โดยขยัน...ฯ ๓ทนร้อนหนาวท่วมท้น...........................ทางธรรม สำรวม ตัดโลภรักจิตจำ..........................................ตัดทิ้ง หาหนทางสงบร่ำ.......................................เสียงสงัด เจิดจรัสพิพัฒเพี้ยง.....................................ไป่ข้อง หมองมัว...ฯ
12 สิงหาคม 2546 16:39 น. - comment id 159567
แวะมาทำตัวเป็นนกบินตามพี่น้ำค่ะ ---
12 สิงหาคม 2546 18:28 น. - comment id 159598
เห็นงานของคุณน้ำอยู่บ่อยๆและก็ตามอ่านอยู่เรื่อยๆ ชอบหลายบทค่ะ และบทนี้ก็ชอบมากๆด้วย มีความหมายดีค่ะ
12 สิงหาคม 2546 20:38 น. - comment id 159635
น้องทะเลใจ และคุณชะเอม นกเขาขันครู่คู้................สั่งเสียง แจ้วเจื่อเอื่อยสำเนียง.....เนื่องนั้น ดั่งพี่นี้รอเรียง.................อักษรา เขียนหัดโคลงแต่งปั้น.......เพื่อนรู้ ร้อยรวม..ฯ อิอิจะเขียนไปเลื่อยๆ สนุกดีนะ
12 สิงหาคม 2546 21:06 น. - comment id 159643
.........สวัสดีค่ะพี่น้ำ อ้อมแต่งแบบนี้ไม่เป็นค่ะ.....
13 สิงหาคม 2546 01:02 น. - comment id 159699
เย็นย่ำพลบค่ำแล้ว สนธยา หมายแมกไม้พักพา ผ่อนไข้ เหิรลมฝ่าลมมา ลำบาก เหนื่อยยากทุกวันให้ ทุกข์ท้นหนทาง แม้นพบกับสิ่งร้าย ไล่ตาม แม้นจักหลบหลีกขาม ไม่พ้น แม้นติดบ่วงที่ลาม รุกไล่ แม้นจะพบทุกข์ล้น ไม่พ้อต่อเพรง บินไปสู่แหล่งหล้า เสรี ด้วยหมั่นรู้อย่างนี้ ที่ได้ จักพบกับสุขที่ ไร้โศก พ้นโลกพ้นทุกข์ไร้ ไม่ต้องเกิดกาล