เมื่อตะวันหลับตาลงท้องฟ้าก็เปลี่ยนสี เป็นเวรยามที่พระจันทร์ต้องมาดูแลท้องฟ้า พร้อมบริวาร ดาวดวงน้อยๆค่อยๆลืมตา ส่วนฉันได้เวลาสอดส่องจ้องดูมัน ทุกครั้งที่มอง มีคำถามเกิดขึ้นในใจ พระจันทร์ ดวงดาว มีบ้างไหมที่เคยไหวหวั่น ยามอ่อนแรงยามสิ้นแสงเจ้าจะทำอย่างไรกัน จะเป็นเหมือนกับฉันหรือป่าว....มีน้ำตา สงสัยฉันจะเป็นคนอ่อนแอ แค่คำพูดแย่ๆรับไม่ไหวหัวใจจึงอ่อนล้า ประโยคสุดท้ายที่ได้ยินยังคงกัดกินทุกครั้งที่ตื่นขึ้นมา พร้อมกับหยดน้ำใสๆข้างขอบตาทุกทีไป ฉันรู้ว่าพระจันทร์ ดวงดาวจ้องมองฉันอยู่ ส่องแสงทุกครั้งให้ฉันรู้พร้อมกับคำว่าอย่าหวั่นไหว แต่ถ้าคืนค่ำไร้จันทร์ไร้ดาว ความปวดร้าวคงมากขึ้นอีกเท่าไป ฉันกลัวว่าหัวใจมันจะร้องไห้ เพราะฉันเป็นคนอ่อนแอ... **** เขียนไว้ในดวงตา เขียนไว้ในความห่วงหา เขียนไว้ในทุกครั้งที่ผ่านเข้ามา แล้วลงท้ายว่า... เมจิคเชี่ยน ^^
12 สิงหาคม 2546 01:33 น. - comment id 159513
อิอิ มั่วๆ อ่านๆไปเห้อออ 555
12 สิงหาคม 2546 01:47 น. - comment id 159516
น่ารักอีกแล้ว ตะวัน พระจันทร์ ดวงดาว อืม... แบ่งเวรกันทำงาน ขยัน ๆ เข้านะ ขี้เกียจไม่ได้ด้วยสิ ไม่มีวันลาพักร้อนเหมือนเราซะด้วย :)
12 สิงหาคม 2546 20:29 น. - comment id 159632
ดาวจ๋าถ้าร้องให้ ดาวมีใครคอยปลอบขัวญ ถ้าดาวใจร้าวราน มีใครกันคอยดูแล .............................................
12 สิงหาคม 2546 22:28 น. - comment id 159668
อื้มมม...เก่งแล้ว... สงสัยต้องเปลี่ยนสถานะซะแล้ว... ได้ดีแล้วอย่าลืมกันนะ ศิษย์พี่เปา... อิอิ.. .