เรื่องราวความรัก

จิรวรรธ

ถ้าเป็นเนื้อคู่กันจริง
รักแวร์มากๆ แต่คิดว่าเราคงไปกันไม่ได้ และ ไม่มีวันเป็นไปได้เพราะ เขากับฉันต่างกันมาก เขาชอบแบบหนึ่งแต่ฉันชอบอีกแบบหนึ่ง ซึ่งมีแต่คนส่ายหัวว่าไม่น่าเป็นไปได้เลย ฉันรักเขามาก ขนาดที่ ถ้าเขาต้องการอะไรฉันก็จะยอมทุกอย่าง มันดูเหมือนจะโง่ๆ แต่ฉันทำไปด้วยใจ บางทีมันก็สวนกระแสกันอย่างมาก เพราะดูๆแล้วเหมือนเขาจะไม่เคยเห็นคุณค่าอะไรของฉันเลย ฉันก็ยังไม่เคยเปิดปากบอกเขาจนมาถึงทุกวันนี้และคิดว่าคงจะไม่จำเป็นแล้ว เพราะเขาอยู่คนละมหาลัยแล้ว เขาเอนท์ติดในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในขณะที่ฉันเอนท์ไม่ติด แล้วพ่อแม่เขาจะรับได้ไม๊ถ้าเขารู้!!! แล้วส่วนตัวเขาก็ไม่ชอบคนเจ้าเนื้อ ฉันก็เป็นคนเจ้าเนื้อ เพราะอะไรรู้ไม๊ เขาผอมมากส์.......ขนาดนางแบบยังอายว่า โอ้!!!ผู้ชายหรือนี่อ้อนแอ้นเชียว เขาหุ่นดีจนฉันกลัว แต่เขาแรงเยอะมากเล่นวอล์เลย์ ตบที ลูกแทบกระจาย(โอว..แม่เจ้า) ก็ได้แต่เก็บความรู้สึกนี้ไว้จนทุกวันนี้ ฉันก็ไม่หวังอะไรมาก แค่ แอบรักอยู่อย่างนี้ และคงจะตลอดไป ฉันคิดว่าอย่างน้อยครั้งนึงได้รู้จักรักก็เป็นบุญมากแล้ว บางทีเราอาจจะไม่ใช่คู่กัน ฉันคงไม่สามารถมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้ใครได้อีกนอกจากเขา บางคนอาจจะสงสัยว่าทำไม เขาคนนี้มีอะไรดีนักหนา ใจจริงๆก็อยากจะบอกว่าลองคบกับเขาดูสิแล้วคุณก็จะรู้เอง ว่าจริงๆท่าทางภายนอกที่ดูเหมือนจะเจ้าเล่ห์ขี้โกง ใจร้าย หน้าไหว้หลังหลอกนั้น มันไม่ใช่เลย จริงๆเขาเป็นคนจิตใจอ่อนโยนมาก ครั้งนึง(ตัวเขาเองก็คงลืมไปแล้ว) ว่ามีนกตัวนึงได้รับบาดเจ็บ ฉันแอบมองอยู่(หมายถึงนก) ฉันไม่กล้าเข้าไปช่วยเพราะกลัวมันตาย แต่กำลังจะไปตามผู้ใหญ่ที่ชำนาญมาปฐมพยาบาลมาช่วย แต่ทันใดนั้นฉันเห็นเขารีบช่วยทันทีไม่มีมารีรอ ในขณะที่คนอื่นๆที่เห็นแล้วทำเป็นเดินไปเดินมาไม่สนใจไม่ยอมช่วยนกตัวนั้น สิ่งต่างเริ่มเปลี่ยนไปเมื่อฉันเริ่มเห็นความมีน้ำใจของเขา ปรกติเขาจะเป็นคนหยิ่งมาก ไม่ยอมให้ใครมาใช้เขาง่ายๆ
(เห็นแก่ตัวหว่ะ เป็นความคิดแรกที่ฉันคิด) แต่วันนั้นต้องรีบส่งงานถ้าส่งช้ากว่าเวลาที่กำหนดอาจารย์จะตัดสิทธิ์ทันที ฉันลืมทำงานนั้น ฉันได้แต่ขอร้องคนอื่นๆเพื่อขอลอกงานและรอไปส่งพร้อมฉัน แต่ไม่มีเพื่อนคนไหนซักคนที่จะรอฉัน เพื่อนรักของฉันที่ชื่อพีทก็พยายามจะหาทางช่วยฉันแต่เขาคิดว่าฉันส่งไปแล้วจึงไม่ได้เตือน ทันใดนั้นแวร์ คนๆนี้ก็ยื่นงานมาให้ฉัน และ เขายัง นำรายงานของเพื่อนคนอื่นๆที่ฝากส่งไปส่งอาจารย์อีกด้วย ฉันแอบประทับใจเขาเรื่อยมาแต่ก็ยังไม่ได้คิดจะรักหรือคิดอะไรกับเขานอกจากยิ้มให้และคิดว่า ฉันจะเป็นมิตรกับเขานะ แล้วฉันก็เริ่มสังเกตเห็นว่าเขาชอบเพื่อนฉันที่ชื่อเคิ้ส ฉันแอบเชียร์อยู่เหมือนกัน แต่เพื่อนฉันคนนี้ในช่วงนั้นpopularมากๆ ฉันก็เลยเชียร์เฉพาะคนดีๆ เช่นเขาคนนี้เป็นต้น แต่ต่อมา ฉันก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ วันที่เล่นวอลเลย์บอล ฉันตีวอลเลย์ไม่ข้ามเนตแต่ไปโดนหัวเขา(อูย...คงเจ็บน่าดูเล่นตบซะแรง..) เราเห็นเพื่อนเขากระซิบว่าฉันจงใจแกล้งเขา(ไม่ใช่นะ ไม่ใช่เลย) แวร์หันมาด้วยสายตาอาฆาต(หยึย....น่ากลัวชะมัด) ทำไงดีหล่ะ คราวนี้ จะขอโทษก็ไม่กล้า เลยตัดสินใจ โยนหินถามทาง นี่ๆเธอ เจ็บรึเปล่า คำตอบที่ได้คือ ก็ลองมาโดนดูเองเสะ (ทำเสียงโกรธๆหน้าเถื่อนๆ) แง้.....แล้วงี้ใครจะกล้าพูดต่อ แค่นี้ก็อึ้งไปทั้งวันแล้ว ตอนอยู่ในสนามวอลเลย์บอลสายตาฉันไม่สามารถละไปจากเขาได้เลย(เพราะความกลัว) ฉันพยายามหาทางขอโทษเขาทั้งวันแต่อะไรก็ไม่รู้ทำให้ฉันกับเขาไม่มีโอกาสได้พูดกันซะที 2วันแล้ว3วันก็แล้วก็ยังไม่ได้พูดซะที ในที่สุดวันนึงที่นั่งเรียนใกล้กัน ฉันก็พูดเปรยๆให้เขาได้ยินประมาณว่า ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ โดยเหตุการณ์บังเอิญที่ฉันเลื่อนโต๊ะไปหนีบแขนเคิ้สนี่หล่ะ พูดให้เหมือนเหตุการณ์ในสนามเป๊ะเลยว่า นี่ๆเคิ้ส เจ็บรึเปล่า ด้วยความตรงไปตรงมาแต่เคิ้สไม่ได้โกรธก็พูดเหมือนเขาเลยว่า เจ็บสิ ถามแปลกๆ ไม่ลองมาโดนดูเองละเจ๊ ฉันก็ตอบกลับไปว่า แหมก็รู้ไง..แค่อยากจะขอโทษ แต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มว่าอะไรดี ขอโทษนะ ดูเหมือนเขาจะฟังฉันออก(แต่เรื่องนี้ฉันไม่ได้บอกใครเลยตั้งแต่วันที่เขาโดนลูกวอลเลย์ฉัน ไอ้เคิ้สมันก็ไม่รู้เรื่องอะไรหรอกที่ฉันทำอยู่เนี่ย) เขาก็ตอบกลับมาว่า ตอนที่คุยกับเพื่อนเขาว่า(เรื่องนี้ก็คาดว่าเพื่อนเขาก็ไม่มีใครรู้เช่นกัน) แกต้องรับผิดชอบฉันนะ(สีหน้าปรกติน้ำเสีบงบ่งบอกว่าไม่ได้โกรธแล้ว) ฉันก็อี้งนิดๆ แล้วเขาก็คุยเป็นปรกติกับเขายิ้มเหมือนเดิม ออกจะแซวๆซะด้วย ฉันดีใจมาก จนพูดไม่ออก แต่ ฉันก็ยังคุยกับเขาตามปรกติ เจอหน้าเขาทุกวัน ไม่ว่าจะเช้ากลางวัน เย็น ในห้องเรียน สนามวอลเลย์ สนามบาส โรงอาหาร หน้าเสาธง ร้านน้ำหน้าโรงรียน ทางกลับบ้าน เวลาส่งงานที่ห้องอาจารย์ ทั้งๆที่ต่างคนต่างไม่ได้ตั้งใจ เขาต้องการจะตามเพื่อนฉันไปมากกว่าแต่ไม่รู้ยัง กลายเป็นเจอฉันทุกที ฉันก็ไม่ได้ตั้งใจจะเจอเขาหรอกนะ มันบังเอิญ ฉันเองก็ไม่รู้เป็นอะไรเหมือนกัน สายตาของฉันนั้นจะจ้องมองไปที่เขา คงเป็นเพราะความเคยชินตั้งแต่วันนั้นในสนามวอลเลย์ และแล้ววันนึงในลิฟท์ คนอยู่ๆก็แย่งกันขึ้นเทกันเข้าไป ฉันถูกดันเข้าไปอย่างแรงและแล้วตัวฉันก็ไปเบียดอยู่ที่เขา (เจอกันอีกเเล้ว) เขาไม่เห็นฉันเพราะเขาหันหลังอยู่แต่ฉันรู้สึกอบอุ่นมาก ทั้งๆที่ปรกติจะรู้สึกอึดอัดไม่ชอบเวลาใครมาเบียดอย่างนี้ ในที่สุดประมาณเดือนนึงหลายสิ่งหลายอย่างทำให้ฉันรู้ตัวแล้วว่าฉันชอบเขา แต่จะทำไงได้ในเมื่อเขาชอบเพื่อนฉัน เขาเอาอกเอาใจเคิ้สมากจนน่าอิจฉา แต่ฉันก็ดีใจและพยายามออกมาห่างๆไม่อยากจะรบกวน ก็ดีใจอยู่เหมือนกันนะเพราะถ้าเขาชอบกันก็คงไปกันได้ดี แวร์ก็ยังแอบเจ้าชู้ตลอดเวลา ฉัน(ก็บังเอิญเจอบังเอิญเห็นอีกหล่ะ ในขณะที่เคิ้สไม่เห็น) เขาก็โปรยเสน่ห์ไปทั่ว แต่พอเจอเคิ้สปุ๊บก็จะรักเดียวใจเดียวทันที เขาก็พยายามทำตัวดีๆเวลาอยู่ต่อหน้าฉันด้วย คงเพราะกลัวฉันจะไปบอกเคิ้ส ฉันไม่เคยบอกเคิ้สเลยในสิ่งต่างๆที่ฉันเห็น เพราะฉันรู้ว่าเคิ้สก็เจ้าชู้เหมือนกัน และ ก็ไม่เคยคิดจะจริงจังกับแวร์ แต่แวร์กลับตรงกันข้าม เขาอาจจะเหลวไหลไปบ้างแต่ก็คือรักคนเดียว(รู้สึกทุกข์ใจแทนเขาชะมัด) เขามีเพื่อนกลุ่มใหญ่ในห้อง ในขณะที่ฉันสนิทกับเคิ้สอยู่แค่ 2 คน ถึงแม้ว่าจะมีแต่คนอยากดึงฉันไปร่วมงานด้วย แต่ฉันก็ไม่วางใจใครเหมือนเพื่อนฉันคนนี้ แต่ปัจจุบันฉันกับเพื่อนคนนี้ไม่ได้สนิทกันแล้วหล่ะ แต่เขาเป็นส่วนนึงที่ทำให้ฉันได้พบกับแวร์ ฉันรักแวร์มาประมาณ 3 ปีครึ่งแล้ว รักเขาตั้งแต่ ม.4 จนปัจจุบันนี้ฉันไม่ได้เจอเขาแล้วแต่ฉันก็ยังไม่เคยบอกอะไรเขา ดูๆเหมือนประมาณตอนม.5 เขาจะรู้แล้วว่าฉันชอบเขา ก็ไอ้บีเพื่อนฉันที่มันเป็นทอมนี่สิ ไปล้อๆให้เขาได้ยินทำไมก็ไม่รู้ แต่ ปัจจุบันฉันก็ไม่สนิทกับบีแล้วเช่นเดียวกับเคิ้ส ก็....ถ้าเขารู้แล้ว..ถ้าเขาชอบฉันก็น่าจะมาบอกฉันแล้ว ฉันไม่อยากหลงตัวเอง และก็ ฉันเป็นผู้หญิงด้วยจะให้กล้าไปพูดได้ยังไง ฉันพยายามบอกเขาเป็นนัยๆตั้งหลายครั้งแล้ว นิ่มเพื่อนฉันยังบอกเลย ถ้าไม่รู้ก็โง่แล้ว ปัจจุบันฉันก็ไม่สนิทกับนิ่มแล้วเหมือนกัน พีทบอกว่า เขารู้แล้วแน่ๆชัวร์.....เพื่อนๆเขาแซวกันอย่างนั้น เขาก็เป็นคนเจ้าชู้ทำไมน๊า...เขาถึงไม่มองฉันบ้าง ไม่รู้ว่าพีทเพื่อนฉันแกล้งให้กำลังใจรึเปล่า พีทบอกฉันว่า เราว่าเขาชอบแกแน่เลย ไม่งั้นเขาจะสนใจแกขนาดนี้เหรอ ฉันก็อยากจะเชื่ออยู่หรอกนะ แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นนี่เขาก็รู้มา 2 ปี แล้ว ทำไมถึงไม่มาพูดอะไรกัฉันบ้าง เขาคงเห็นฉันเป็นของตายละมั้ง หรือไม่ ก็ไม่รักฉันจริง วันเกิดเขาฉันก็ให้ของขวัญวันเกิดเขาเพื่อจะให้เขารู้ความในใจฉันซึ่งต่างจากการให้ของขวัญวันเกิดแบบเพื่อนคนอื่นๆ วันวาเลนไทน์ เขาได้ กุหลาบสีขาวจากฉันคนเดียว (มีอีกคนที่ฉันให้แต่เป็นแค่เพื่อนจริงๆ) นอกนั้นได้กุหลาบสีชมพูหมด แถม เพื่อนเขายังมาถามฉันเลยว่า อยากได้กุหลาบขาวจัง ขอไม่ได้เหรอดอกนั้น ฉันก็ตอบไปว่า ไม่ได้หรอกเอากุหลาบสีชมพูไปละกัน กุหลาบขาวนี้ เราจะให้คนพิเศษ เพื่อนกันเขาน่าจะพูดอะไรกันบ้างจริงไม๊..หลายต่อหลายอย่างแล้วที่ฉันพยายามบอกโดยไม่ใช้คำพูด แต่สิ่งที่ได้กลับมาก็คือความเฉย....เขาคงไม่ชอบฉันจริงๆหล่ะแล้วจะให้หน้าด้านอยู่ได้ยังไง แต่ก็ขอเก็บความรักนี้ไว้ในใจถ้ามีโอกาสได้เจอกันอีกฉันก็จะยิ้มให้เขาเหมือนเดิม ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ฉันก็จะรักเขาเหมือนเดิม ไม่ว่าตอนนี้เขาอาจจะมีใคร หรือ รักใครอยู่ก็ตาม จริงๆฉันก็ไม่ได้เจ้าชู้นะ แค่เดี๋ยวนี้ก็มีชอบๆคนอื่นบ้าง เพราะฉันกับเขาไม่ได้เจอกันเลย แล้วคนที่ผ่านเข่ามาก็มีคนดีอยู่บ้าง แต่ใครเล้า..จะเหมือนเขาที่ปากกล้าจริงใจตรงไปตรงมาไม่เสแสร้งแกล้งทำ แต่เห็นปากงี้ก็เหอะ อ่อนโยนน่ารักสุดๆแม้เขาจะไม่หล่อ แค่น่ารัก พอดูได้ สิวเยอะไปหน่อย แต่ฉันไม่แคร์จุดนั้นหรอก คนเอาอกเอาใจเก่งอย่างนี้หายาก ที่สำคัญเขาก็ดูดีนะ บุคลิกใช้ได้ทีเดียวเชียวหล่ะ นิสัยก็ดี เอนท์ติด (ซึ่งต่างกับฉัน) ฐานะเขาก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร ก็พอมีพอกิน แตรู้จักบริหารเงินไม่งก อะโหสุดยอด........ ฉันก็ฝันไปพลางๆ ถ้ามีโอกาสอีกครั้งฉันคงบอกเขา แต่ก็คงเป็นไปไม่ได้อยู่ดี ก็ป่านนี้แล้วใครจะรอให้เสียเวลา ถ้าเป็นเนื้อคู่กันจริงก็คงได้พบกันอีก แต่ ฉันรู้สึกเห็นใจเขานะเพราะเท่าที่ผ่านมาคนที่เขารักมักจะไม่สนใจเขา และไปชอบคนอื่น เขาไม่เคยสมหวังเลยซักครั้ง ตัวฉันเองก็ไม่ได้มีดีอะไรมากมายจึงไม่อยากเอาตัวเองไปเทียบกับผู้หญิงพวกนั้น แค่แอบรักก็พอแล้ว ฉันตั้งใจไว้ว่าซักวันนึงถ้ามีโอกาส และ มีแค่ฉันกับเขา 2 คนฉันต้องบอกแน่ๆ ถึงแม้ว่าจะเสียใจก็ตาม ก็.....ฉันอกหักเพราะเขามาหลายทีแล้วนี่ เขาไปชอบใครมาบ้างไม่รู้แล้วตั้งกี่คน แต่ฉันก็คนเดิม คิดๆไปถ้าไม่ใช่เขาฉันก็อาจจะครองโสดก็ได้ใครจะไปรู้อนาคต จริงๆ ฉันก้รักอีกคนนะ แต่ก็เป็นได้แค่เพื่อน เพราะเขามาชอบฉันก่อน และก็ดีกับฉันมากๆ คือ พีทไง ถ้าพีทรักและรอฉันได้ ไม่แน่ก็อาจจะเป็นเขา เพราะแวร์ไม่เคยแม้แต่จะมาเอาอกเอาใจฉัน เหมือนหญิงคนอื่นๆที่เขาชอบ เขาแค่มาดูแลฉันเพราะรู้ว่าฉันชอบเขา และ ไม่อยากให้ฉันเสียใจเท่านั้นเอง บางทีเขาคงแค่อยากให้ความหวังเล่นๆด้วยละมั้ง ไม่อยากให้เขาเอาเรื่องฉันไปประจานเลย มันชีวิตส่วนตัวของฉัน เป็นความรู้สึกของฉัน ถ้าเขาไม่ชอบฉัน ก็น่าจะรักษาเกียรติ รักษาน้ำใจกันบ้าง หวังว่าเขาคงไม่มาอ่านเจอเพราะเขาไม่ชอบอ่านกลอนอะไรทำนองนี้ ก็ยังยืนยันจะรักเขาต่อไป อย่างน้อยเวลาไม่มีใครได้คิดถึงใครซักคนก็ยังดี