ความอยากได้มีอยู่ไม่รู้สิ้น เฝ้าถวิลโหยหาน่าเศร้าหมอง คิดสิ่งใดไม่ได้ดังใจปอง หมายมั่นต้องขันแข่ง แก่งแย่งมา ไม่ใส่ใจใครอื่น ฝืนทนทุกข์ เพียงตนสุข สมมาด ปรารถนา เห็นเขาเจ็บร้าวรวด ปวดอุรา ยังดีกว่าตนแพ้ แก่ผู้ใด มุ่งแข่งขัน ฝึกฝนเพื่อตนเด่น ให้โลกเห็น ข้าฯ นี่แหละ แน่แค่ไหน เทคโนโลยี นวัตกรรม ก้าวล้ำไป ด้วยเพราะใช้ปัญญา ข้าฯ สร้างมัน จะตึกสูงตระการ ตระหง่านฟ้า จะเวหา กว้างใหญ่ ไม่เคยหวั่น ปมปริศนา ยาก ง่าย ไม่สำคัญ ต้องบากบั่น หาวิธี มาคลี่คลาย สัตว์สังคม ผู้เจริญเดิน สองขา มีภาษา เป็นเครื่องมือสื่อความหมาย มีสมอง คิดลู่ทางสร้าง - ทำลาย แต่ลืมคิดว่า ร่างกาย ไม่นิรันดร์ คนหนอคน สวรรค์ปั้นมาเลิศ เรียก ตน ว่า สัตว์ประเสริฐ ช่างน่าขัน เดียรฉาน - ประเสริฐ เกิดต่างพันธุ์ แต่สุดท้าย วายชีวัน...เท่านั้นเอง
poohkan 8 ส.ค. 2546 20:36 น. - ID 37598 
1397
4
0
8 สิงหาคม 2546 23:06 น. - comment id 159402
ไม่อาจเอื้อมจะวิจารณ์หรอกนะคะน้อง เห็นชื่องานและชื่อผู้เขียนแล้วก็เลยเข้ามาอ่าน.. ..รู้สึกว่ามีเปลวไฟลุกอยู่น้อยๆในแต่ละคำน่ะค่ะ ...ไฟแรงจริงเลย ขอบอกว่า.. จริงจัง ..รุนแรง..เคลือบแฝงด้วยกลิ่นอายของวิถีเพื่อชีวิต .... ..สื่อได้ตรงประเด็น...ดีค่ะ
8 สิงหาคม 2546 23:39 น. - comment id 159412
ขอบพระคุณอย่าสุดซึ้งค่ะ พี่ดอกแก้ว พี่ดอกแก้วพูดจาน่ากลัวจังอะค่ะ พี่ดอกแก้วเก่งจะตาย วิจารณ์พู่เถอะค่ะ พู่ถือว่าทุกคำวิจารณ์คือครูนะคะ ****ชื่นชมทุกผลงานของพี่ดอกแก้วค่ะ
8 สิงหาคม 2546 23:43 น. - comment id 159414
ในสังคมที่วุ่นวายและสับสน ประพฤติตนเพื่อประโชน์ที่จะได้ แก่งแย่งกันใครมือยาวสาวเอาไป บทสุดท้าย เมื่อชีพวาย ของใครกัน
9 สิงหาคม 2546 00:48 น. - comment id 159425
เป็นสัจธรรม ที่สื่อได้งามจริง ๆ ค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
