ฉันทอดร่างวางท่าท้าตะวัน แสงทองนั้นทันส่องต้องเสื้อผ้า ลมโบกโบยโชยฉิวพัดพลิ้วมา มองท้องฟ้าพาใจให้โบยบิน เย็นวันนี้ดีจริงได้สิงสู่ ฉันนอนอยู่ดูนกบินผกผิน ท่องนภาฟ้าใสได้สุขจริง ไม่เฉยนิ่งชิงบินไปจนไกลตา ถ้าฉันเป็นเช่นนกวิหคนั้น คงสุขสันต์วันไหนไหนไม่ไร้ค่า จะบินไปให้ทั่วถิ่นดินแดนฟ้า เที่ยวค้นหาท้าแดดแผดประกาย จะแหวกผ่านม่านเมฆเสกสายฝน สำรวจจนพ้นถิ่นแดนแคว้นหลากหลาย เย็นวันนี้ฉันมีสุขสนุกใจกาย หลับตาสบายคลายเหงาเคล้าแสงทอง