รำพันลม

เจือจันทร์

  
@ค่ำคืนหนาวยามดาวเลือนเดือนกระจ่าง
เปิดหน้าต่างรับทางลมผสมเสียง
แว่วรำพึงลมรำพันสรรสำเนียง
ลมหรือเพียงพัดเรื่องราวมายาวไกล
@ลมพัดพาความรักมาเมื่อคราก่อน
ยังอาวรณ์ตอนใกล้มดแสนสดใส
กำซาบซ่านสะท้านจิตสนิทใจ
ยังอาลัยแม้ไกลลับจะกลับคืน
@ลมพัดพาความเศร้ามาเมื่อคราโศก
แสนวิโยคโศกอนาถไม่อาจฝืน
ทรุดลงนั่งดั่งใจขาดไม่อาจยืน
แสนสะอื้นหมื่นสะทกอกสะเทือน
@ลมพัดพาหมู่มิตรมาเมื่อคราหลัง
ด้วยใจหวังตั้งมั่นไว้ในคำเพื่อน
ถึงยามห่างถึงทางแผกถึงแยกเลือน
แต่คำเพื่อนยังเตือนย้ำว่ายังจำ
@ลมพัดพาศัตรูมาเมื่อคราศึก
นั่งนึกนึกตรึกตรองตาช่างน่าขำ
กระดานหมากหากตั้งไว้ไม่กระทำ
คงหน้าดำด้วยรับกรรมทำฝ่ายเดียว
@ลมพัดพาความหวังมาเมื่อคราฝัน
ยังยืนยันฟันฝ่าไปไม่คืนเหลียว
แม้กระทบสบเกลียวคลื่นก็ฝืนเกลียว
ไม่หันเลี้ยวให้เกลียวแยกจนแตกเรือ
@ลมพัดพาความจริงมาเมื่อคราตื่น
กายต้องขืนยืนต้องแข็งแรงต้องเหลือ
จิตต้องตั้งหวังต้องมั่นไม่สั่นเครือ
ใจต้องเชื่อไม่เพรื่อพร่ำกระทำจริง
@ลมพัดพาหมาหอนมาเมื่อคราดึก
ใจระทึกตึกระรัวกลัวผีสิง
ขนลุกชันหวั่นสะทกอกประวิง
จึงรีบวิ่งทิ้งตัวลงนอนบนเตียง
@ค่ำคืนหนาวยามดาวเลือนเดือนกระจ่าง
ปิดหน้าต่างขวางทางลมผสมเสียง
สิ้นรำพึงลมรำพันสรรสำเนียง
ลมหรือเพียงพัดเรื่องมาแล้วลาไกล