ดั่งแก้วแตกแหลกลุ่ยยุ่ยเป็นผง ใจฉันคงทรงไม่ไหวใกล้หยุดเต้น เธอทำฉันสรรค์มาไว้ให้ลำเค็ญ เหมือนฉันเป็นเช่นลูกไก่ในมือเธอ นับแต่นี้ไม่มีวันฉันเหมือนเก่า เมื่อความเศร้ารุกเร้าฉันนั้นเสมอ ทั้งความเหงายังเข้ามาหาจนเจอ ยามที่เธอเผลอไผลไปกับเขา หัวใจฉันมันหักยับจับคงหลุด ยากยื้อยุดฉุดให้ติดคิดจนเฉา เมื่อเห็นเขาเฝ้าตามเธอเสมอเงา ฉันโง่เง่าเบาปัญญาน่าละอาย ปล่อยให้ใจในอุรามาปวดเจ็บ ทนหนาวเหน็บคล้ายเห็บกัดขจัดไม่หาย แก้วใบนี้มีหวังแตกพังทลาย หากเธอหายไม่คลายคืนฉันฝืนรอ
นกตะวัน 5 ส.ค. 2546 05:33 น. - ID 37439 
352
0
0
5 สิงหาคม 2546 11:15 น. - comment id 158569
....ปล่อยเขาไปเถอะ....เมื่ออยากไป...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
