....สีสันแห่งสายลม.....

ลำน้ำน่าน

สุดผืนหล้าจิตนาพาท่องสิ้น
ผืนแผ่นดินคือเส้นทางทุกย่างก้าว
จากนิมิตตำนานหิน....ใบไม้พราว
มีเรื่องราวแห่งชีวิตจิตวิญญาณ
ในความคิดคะนึงเพียงเยี่ยงมนุษย์
บริสุทธิ์ตามต้นแบบแนบผสาน
ปิดเปลือกตาซ่อนความนัยไว้นับนาน
ไม่ยอมผ่านกรายกล้าค้นหาใด
ถ้าลองก้าวล้ำผ่านทวารจิต
ชมชีวิตที่เบ่งบานตามแดนไหน
สัมผัสซึ้งความงดงามตามเนื้อใจ
กับพงไพรไม่เคยพบประสบพาน
สดับฟังเสียงโหยหวนคร่ำครวญหา
สุนัขป่ากล่อมบทเพลงวังเวงหวาน
ใต้แสงจันทร์ดาววาววับกับตำนาน
ปลุกวิญญาญนักล่าแห่งป่าไพร
เคยหรือไม่ที่ไต่ถามถึงพรานป่า
ติดตามล่าสรรพสัตว์ ณ ถิ่นไหน
ฟังขุนเขากู่สะท้อนก้องวังใจ
ลมลูบไล้ระบายสี...ฝีมือคน
มาเสาะหาสวนสนกลางพรมพฤกษ์
รสล้ำลึกพืชผลป่าพนาสนฑ์
ก้าวเลยผ่านสัมผัสค่ากว่าตัวตน
เจนจบจน...หมดคำถามความเป็นมา
ยลรุ้งงามกลางผืนน้ำอย่างเคียงคุ้น
รับไออุ่นจากอ้อมอกนกกระสา
สื่อสำเนียงโสตสนุกทุกเวลา
กลางพนาเสียงกู่ก้องไม่จรจาง
จะเอ่ยถามความเป็นไปใต้วงปีก
ถามถึงอีกซีกโลกใหญ่นอกไพรกว้าง
วอนอินทรีย์ที่บินว่อนรอนแรมทาง
เคยอ้างว้างกับถิ่นไหนที่ได้เยือน
ไม้มะเดื่อกิ่งสล้างทุกทางทิศ
ดั่งชีวิตเติบใหญ่เปรียบได้เหมือน
เผยคุณค่าแผ่ใบห่มดั่งร่มเรือน
เติบตามเตือนหยุดเร่งรัดตัดทำลาย
มานอนฟังเสียงร่ำไห้แห่งไพรกว้าง
รายริมทางจันทร์แวววับจับความหมาย
เห็นเนื้อแท้ความสัมพันธ์ฉันเพื่อนตาย
แล้วสลาย....บริสุทธิ์ดุจทองทัน
จะบรรเลงเพลงความรักกับขุนเขา
จนลมเบาเปล่งประกายฉายสีสัน
จะโอบโลกเคียงสนองปรองดองกัน
แต้มสายลมให้เป็นฝันทุกวันคืน....
.........................
หลายครั้งที่เราแสวงหาความสุขและความเปรมปรีด์มาประดับประดาชีวิต.....
เสาะแสวงหาสิ่งที่ไกลตัวและความล้ำหน้าทางเทคโนโลยีมาอิงแอบแนบ..
ราวกับเรากำเนิดเกิดมาเพื่อควบคู่กับสิ่งเหล่านั้นหรือ.....
ในวันนี้ที่ได้ดูหนังการ์ตูนเรื่อง  Pocahontat อีกครั้ง
เพลงประกอบละครเรื่องนี้งามล้ำและบรรเจิดหัวอย่างมากล้น
รู้สึกถึงความรื่นรมย์และสีสันแห่งธรรมชาติอย่างจับจิต
จนดวงใจดวงนี้อยากจะกลับไป แนบเนาว์เคล้าเคียงป่าใหญ่
กับภูมิลำเนาริมขุนเขา และไพรกว้างที่ได้แรมร้างมา.....
บางครั้งชะตาชีวิตเราไม่ได้ถูกกำหนดให้สมหวังในทุกๆ สิ่ง
แต่ถึงกระนั้นฉันก็หวังว่าจะเจอทางที่ดีกว่า....
และได้กลับไปทอดใจมองภูเขาเดียวดายอีกครั้ง.....
ด้วยใจดวงนี้....ที่รักขุนเขาและสีสันในสายลมจนล้นดวงใจ.......
บางครั้งในเรื่องบางเรื่องเราก็ต้องใช้ใจและจิตวิญญาณสัมผัส
จึงจะเห็นความงามอย่างถ่องแท้....

Colors of the Wind
Think you own whatever land you land on
Earth is just a dead thing you can claim
But I know every rock and tree and creature
Has a life, has a spirit, has a name
Think the only people who are people
Are the people who look and think like you
But if you walk the footsteps of a stranger
You learn things you never knew
You never knew
1-Have you ever heard the wolf cryto the blue corn moon?
or ask the grinning bobcat why he grinned
Can you sing with all the voices of the mountains?
Can you paint with all the colors of the wind?
Can you paint with all the colors of the wind?
Come run the hidden pine trails of the forest
Come taste the sun-sweet berries of the earth
Come roll in all the riches all around you
And for once never wonder what theyre worth
The rainstorm and the rivers are my brothers
And the heron and the otter are my friends
And we are all connected to each other
In a circle in a hoop that never ends
(rpt 1...or let the eagle tell you where hes been)
How high does the sycamore grow
If you cut it down, then youll never know
And youll never hear the wolf cry
To the blue corn moon
Or whether we are white or copper-skinned
We need to sing with all the voices of the mountains
To paint with all the colors of the wind
You can own the Earth and still all youll own is earth
Until you can paint with all the colors of the wind
				
comments powered by Disqus
  • พุด

    2 สิงหาคม 2546 02:55 น. - comment id 158122

    ต้นไม้หน้าบ้าน..ของคุณโกศล กลมกล่อมค่ะ
    
    ช่อดอกออกจนเต็มต้นแล้ว
    ลมแผ่วผ่านแวะแตะดอกสี
    ต้นไม้หน้าบ้านนานปี
    งามมีเมล็ดเห็นชีวิต..
    
    จากบ้านดั้นด้นเคยค้นหา
    เบื้องหน้าลองก้าวเราถูกผิด
    ล้มลงลุกไปไร้ทางทิศ
    นึกคิดเท่าใดพบไม่จริง..
    
    หน้าบ้านต้นชัดยืนหยัดใกล้
    ผลิใบจุนเจือเพื่อทุกสิ่ง
    ร่มใบให้รักพักพิง
    สงบนิ่งภายในต้นไม้พบ!
    
    และ
    
    มาขอบคุณก่อนนอนกับกลอนฝันฝากใจ ที่ต้องบอกว่า คืนนี้ต้องฝันดีแต่เพียงฝันเดียวเท่านั้นครับ พุดพัดชาภาคหัวใจไม่หยุดรัก เขียนงานที่ไร กลิ่นรักอบอวบตลบไปทั่วเรือนไทยเลยครับพี่พุด อิอิ ...
    
    จะบอกว่าไม่นานช่อพุดพัดชาคงราโรยร่วง..
    พรากพลัดจากเรือนไทยไป..ไม่มีสูงสุดมีแต่กลับไปสามัญธรรมดาๆใจอย่างเดิมค่ะ..และหวังว่าสีสันแห่งลำนำลำน้ำน่าน..จะมาบานพราวแทนที่
    
  • ทะเลใจ

    2 สิงหาคม 2546 11:33 น. - comment id 158166

    อารายอยู่ในเงามืดหว่า  --
    หวัดดีค่ะพี่นิว  ---
    แวะมาป่วน ๆ ในห้องกลอนพี่นิวเฉย ๆ อ่ะ  --
    แต่งกลอนเพราะกว่าเอมอ่ะ --
    เอมถึงอยู่ได้ไม่นาน  ---
    เดี๋ยวไฟอิจฉาจาลุกท่วมเอมซะก่องอ่ะนะ ---
    
  • ชัยชนะ

    2 สิงหาคม 2546 12:37 น. - comment id 158177

    เพลินชมไพร กับน้องนิว พาท่องป่า
    หมู่พฤกษา น้อมค้อมใบ ต้อนรับฉัน
    สาระพัดสัตว์ ส่งเสียงร้อง ก้องไพรวัลย์
    เพลงป่านั้นแสนวาบหวามสราญใจ
    
  • น้ำ

    2 สิงหาคม 2546 15:02 น. - comment id 158188

    เพราะจังนิ 
    เดินชมไพร เย็นใจ ในธรรมชาติ
    เป็นโอกาส พักผ่อน จากหน้าที่
    ได้อากาศ สายลม เป็นสุขศรี
    เพื่อชีวี แข็งแรง ไร้โรคภัย
    
    อิอิยากไปเที่ยวจังเลย
  • แม่มดน้อยค่ะ

    2 สิงหาคม 2546 17:05 น. - comment id 158220

    ส วั ส ดี ค่ ะ .  .  . พี่ นิ ว .   .  .
    
    ชอบบทสุดท้ายที่สู๊ดดดดเลยค่ะ. . .
    
                            =^__________^=
    
    
  • rain..

    4 สิงหาคม 2546 05:13 น. - comment id 158271

    คิดถึง..รอยยิ้ม...
           กับความ..ใจดี...ของพี่นิว..
       ..
  • ตามฝัน :)

    4 สิงหาคม 2546 08:05 น. - comment id 158284

    เพราะจังเลยค่ะ อ่านแล้วรู้สึกสัมผัสถึงธรรมชาติเหมือนอยู่ใกล้ ๆ ตัวเลยล่ะค่ะ 
    
    อ่านแล้วชักอยากไปเที่ยวแล้วซิคะ ...
  • ทะเลรัก

    4 สิงหาคม 2546 11:17 น. - comment id 158313

    ธรรมชาติสวยงาม
    เก่งอยากไปเที่ยวดูความสวยงามธรรมชาติ
    ไปทะเลกลับมาแว้วรู้สึกว่าดีดีเยอะแยะเลย
    
    
  • ใจปลายทาง

    4 สิงหาคม 2546 11:24 น. - comment id 158318

    
    .......กลอนเพราะค่ะ  แต่รูป น่ากลัวค่ะ
  • ราชิกา

    4 สิงหาคม 2546 12:41 น. - comment id 158347

    แวะมาชมธรรมชาติกับลำน้ำน่านค่ะ...บทกวี..สวยงามมากทำให้มีจินตนาการ...ร่วมไปด้วย...
    
    แต่ยังซ่อนความเหงา..และความเศร้า..แฝงไว้อยู่นะคะ...
    
    
  • ผู้หญิงไร้เงา

    5 สิงหาคม 2546 00:43 น. - comment id 158516

    กลอนไพเราะมากเลยค่ะ
  • ฟา

    14 สิงหาคม 2546 16:51 น. - comment id 160064

    อ่านแล้วรู้สึกอยากกลับไปรำลึกความหลัง เมื่อครั้งล่องไพรจัง 
    มนต์เสน่ห์แห่งป่ารัดตรึงใจ อ้อมกอดไพรกว้างไม่เคยอ้างว้างเดียวดาย พร้อมที่จะอ้าแขนรับผู้มาเยือนเสมอ...

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน