เพราะฉันรักคุณด้วยหัวใจ โดยไม่หวังสิ่งใด เป็นของขวัญ ให้เกียรติคุณ...ด้วยการวางชีวิตไปเดิมพัน และยอมให้คุณเป็นเจ้าของฉันทั้งกายใจ - - แต่เมื่อวันที่คุณลาทิ้ง - - ปล่อยให้ฉันจมอยู่ในโลกแห่งความจริงอันหม่นไหม้ ครั้งหนึ่งที่เคยรักกัน...มันเป็นเพียฝันหรือไร ฉันจึงไม่อาจคว้าคุณไว้ - - - แม้ความรู้สึกดีแค่เสี้ยวใจ...ยังไม่เหลือเลย เพราะฉันให้คุณมาก และมากเกินไปหรือป่าว ผู้ชายอย่างคุณจึงมองเห็นฉันเป็นเพียงของตาย และเขี่ยทิ้งกันง่ายดายเช่นนี้
30 กรกฎาคม 2546 17:37 น. - comment id 157488
เพราะรักคุณมากเกินไป ฉันจึงเป็นเพียงส่วนเกินในใจคุณเท่านั้น เพราะรักคุณมากขึ้นทุกวัน ฉันจึงกลายเป็นคนไม่สำคัญของคุณ ***แวะมาเป็นกำลังใจให้นะค่ะ กลอนของคุณมีความหมายลึกซึ้งและกินใจทุกบทเลย ยังไงจะติดตามผลงานบทต่อไปนะค่ะ***
30 กรกฎาคม 2546 18:19 น. - comment id 157501
@@สงสารเธอมากนักถูกรักแกล้ง ไร้เรี่ยวแรงล้มพับกับความฝัน เธอรักเขาเลิศล้ำเกินรำพัน ผลตอบแทนเธอนั้น..ฉันเข้าใจ @@เธอเจ็บปวดรวดร้าวราวต้องพิษ ทั้งชีวิตให้เขาน่าเศร้าไหม เขากลับไม่เห็นค่ามาจากไป เธอร้องไห้..ทีไร..ใจเราตรม@@..??เห่อๆๆ
30 กรกฎาคม 2546 19:34 น. - comment id 157513
แหมอยากเริ่มมีรักใหม่อีกจัง อิอิอิ มี่
31 กรกฎาคม 2546 13:09 น. - comment id 157662
******ใครเป็นดังกลอนนี้น่าสงสารนะค่ะ****** คิดว่าการที่เรารักใครสักคนน่าจะมีขอบเขตของควารักนะค่ะ เผื่อใว้สำหรับความเสียใจนะค่ะ บางครั้ง อาจจะมีเหตุการณ์ที่เราไม่คาดฝันเกิดขึ้นได้ แต่ถ้าเกิดกับใครสักคนแล้ว ก็สามารถหาแฟนใหม่ได้นะค่ะ ผู้ชายโลกนี้ไม่ได้มีคนเดียวหรอกค่ะ จริงไหมค่ะ ??????
31 กรกฎาคม 2546 16:58 น. - comment id 157718
ก็เนี่ยนา ก็นั่นดิเนอะ เป็นกำลังใจให้ครับ
1 สิงหาคม 2546 20:46 น. - comment id 158007
ถึงเจ็บจนปางตาย ก้อไม่วายหยุดรักเธอ ถึงเจ็บแสนเจ็บ ก้อไม่เคยท้อที่ได้รัก