ชิดนักมักจางจาก

ผีขี้เมา

 ชิดใกล้เหมือนห่างเหิน
.........ชิดเกินดูห่างไกล
สองเราไม่เข้าใจ
..........หวังใครรู้ใจเล่า
เงียบเหงาด้วยเปล่าเปลี่ยว
..........ดายเดียวอยู่เปลี่ยวเปล่า
เพื่อนแท้มีแต่เหล้า
..........มีเมาเฝ้าติดตาม
รักเอยเคยฉ่ำชื่น
...........เริงรื่นทุกโมงยาม
กลับกลายเป็นเหยียดหยาม
...........ด้วยความไม่เข้าใจ
ทางใครไม่ยุ่งเกี่ยว
...........ท่องเที่ยวมันเรื่อยไป
เหนื่อยนักยังพักได้
..........ขอให้อย่าใกล้เธอ..... ฯ
  
.				
comments powered by Disqus
  • ลำน้ำน่าน

    24 กรกฎาคม 2546 10:55 น. - comment id 156240

    ได้อ่านบทกวีหวาน พานให้นึกประหวัดถึงเพลงหนึ่งที่บรรเลงได้อย่างเศร้าสร้อยและกระแทกใจมากครับ ขึนต้นว่า
    
    รักเอย รักเคยชื่นเชยชูใจ
    บัดนี้รักห่างร้างไป...........
  • พุดพัดชา

    24 กรกฎาคม 2546 12:11 น. - comment id 156274

    เมาเหล้าเพราะเมารักยากนักจะหักใจ
    เมาแล้วก็เสียใจเมาต่อไปต่อต่อไปหวังจะลืม
    เมาไปก็เมามาแล้วใครหนาคนขมขื่น
    พุดพัดชาอยากให้ลืมและเขียนฝันสร้างวันดี
    
    เป็นห่วง..มาก

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน