รัตติกาล..ยอดรัก

พี่ดอกแก้ว

รัตติกาลผ่านฟ้ามายามพลบ 
แผ่นดินลบรอยแสงแห่งรังสี 
ห้วงนภาพร่าแสงรัชนี 
ศศิฉายประกายศรีกระจ่างตา 
ระยับยิบวิบวาวสกาวเดือน 
ดุจภาพเตือนใจตรองให้มองฟ้า 
มิอาจเลือนเคลื่อนคลายย้ายสายตา 
ต้องมนตราบุหลันอันงดงาม 
ละอองแสงแห่งม่านดาริกา 
กระพริบพาดวงใจให้ทวงถาม 
เหตุไฉนจันทร์เด่นไปทุกยาม 
ขึ้นหรือแรมแจ่มความเหนือหมู่ดาว 
เสียงกระซิบจากจันทร์นั้นหวานนัก 
เปี่ยมด้วยรักพาใจไปสู่หาว 
ลำแสงนวลครวญตอบกับแสงดาว 
อย่าปวดร้าวดาริกา..อย่าเสียใจ 
แม้นจันทรางามนักเปี่ยมศักดิ์ยศ 
ก็โดดเดี่ยวรันทดดาวเห็นไหม 
ไร้คู่เคียงเรียงร้อยคล้องสร้อยใจ 
กลางราตรีนี้ไร้สายสัมพันธ์ 
มีเพียงดาวพราวฟ้ามาเป็นเพื่อน 
คลอดวงเดือนดุจม่านช่วยสานฝัน 
ไม่โดดเดี่ยวเปลี่ยวใจไปนิรันดร์ 
เพราะมีดาวเคียงขวัญยามราตรี				
comments powered by Disqus
  • พุด

    22 กรกฎาคม 2546 09:00 น. - comment id 155848

    แม้นจันทรางามนักเปี่ยมศักดิ์ยศ 
    ก็โดดเดี่ยวรันทดดาวเห็นไหม 
    ไร้คู่เคียงเรียงร้อยคล้องสร้อยใจ 
    กลางราตรีนี้ไร้สายสัมพันธ์ 
    
    มีเพียงดาวพราวฟ้ามาเป็นเพื่อน 
    คลอดวงเดือนดุจม่านช่วยสานฝัน 
    ไม่โดดเดี่ยวเปลี่ยวใจไปนิรันดร์ 
    
    เพราะมีดาวเคียงขวัญยามราตรี  ......
    รักวรรคนี้ที่สุดค่ะ
    ตามอ่านทุกงานสวยงามค่ะ
    
    
  • พุด

    22 กรกฎาคม 2546 09:03 น. - comment id 155850

    งามภาพข้างบนมากค่ะ 
     และรู้เลยว่าฝืมือหลินน้องน้อยผู้มีดวงตางามมองผ่านเลนส์เพื่อปลอบโลกละมุน
    คิดถึงหลินมากๆนะคะ
    มีอะไรจะถามเกี่ยวกับภาพนะคะจะเมล์ไปถามนะคะ
  • สดายุ

    22 กรกฎาคม 2546 09:25 น. - comment id 155857

    พรายพรายระร่ายฟ้า
    รวิคราจะกลบเลือน
    รอค่ำจะย่ำเยือน
    รัตเดือนประดับแทน
    
    ทิ้งสายสุรีย์สี
    บทปรี่ณปลายแดน
    กอปรกลับประทับแถน
    ดุจแหนจะหวงหรรษ์
    
    หยอกคืนระรื่นดาว
    ขณะพราวระยิบพัน
    โคมเคียวจะเหนี่ยวขันธ์
    ณสวรรคคอยเคียง
    
    ค้างฟ้าลุครารุ่ง
    ผลิจรุงจรัสเรียง
    ตราบสัตว์สะพัดเสียง
    จรเบี่ยงจะบดบัง
  • พี่ดอกแก้ว

    22 กรกฎาคม 2546 19:19 น. - comment id 155974

    @ขอบคุณค่ะคุณพุด...
    
    ..ไม่ทราบจะขอบคุณอย่างไรที่ตามมาให้กำลังใจเสมอ
    
    สำหรับบทนี้ .....มีไว้ปลอบใจดาวค่ะ .... 
    
    
    
  • พี่ดอกแก้ว

    22 กรกฎาคม 2546 19:35 น. - comment id 155976

    @....คุณสดายุ ...ดีใจอีกทีที่ได้พบกันที่นี่อีกครั้งค่ะ.....
    
    พร่างพรายประกายฟ้า
    ศศิประภาฉายฉันท์
    แสงนวลชวนรำพัน
    ให้คิดฝันสร้างนิยาย
    
    ใจลอยปล่อยใจล่อง
    ให้เที่ยวท่องไร้จุดหมาย
    ดูดาวที่พร่างพราย
    วาดแส้นสายให้ดวงดาว
    
    ฉับพลันเสียงขันแว่ว
    ใกล้เช้าแล้วใจปวดร้าว
    เวลาแห่งเดือนดาว
    ก็ถึงคราวนิราศไป
    
    ลำแสงสุรีย์ศรี
    ฉายปฐพีสว่างไสว
    กลืนดาวให้ร้าวใจ
    ต้องทำใจใต้สุริยา
    
    
    
    
    
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน