พล่านพลุ้งคลุ้งขุ่นเช่นฝุ่นผง เข่นขับคงก้าวไกลในวิถี ตะเกียกกายรายล้อมพร้อมไพรี หน้านอกมียิ้มพรายหน้าในลวง ช่างสับสับอลม่านระรานจิต เพียรพินิจคิดใคร่อาลัยหวง รุมกรีดกัดฟัดฟาดอนาถปวง โมหะลวงพสุเกลื่อนเปื้อนราคิน ให้โหยหายคล้ายหิวริ้วจะขาด ให้หวั่นหวาดหวานพาวาจาศิลป์ โลมละไล้ละลอยล่องผ่องยามยิน ต่ำเพียงดินสูงเทียมฟ้าไม่อาทร กลับกลอกกลั้วชั่วชัดสัตว์แฝงคราบ มือกำดาบปลาบเปลวเลวสังหรณ์ นอกละมุนอุ่นละไมใจนิวรณ์ ในมันหลอนหลอกล่าปานฆ่าฟัน ชอเถิดขอพ้อพับกับถิ่นนี้ จงเอื้อนเอ่ยเผยไมตรีให้แก่ฉัน แผลเก่าร้าวเข้าลึกตรึกตรองพลัน ไม่นานนั้นฉันคงปลงจากไป..................................
โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน 20 ก.ค. 2546 21:29 น. - ID 36844 
797
0
0
20 กรกฎาคม 2546 21:44 น. - comment id 155518
กลับกลอกกลั่ว .. กลับกลอกกลั้ว ..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
