@.. คืนบาป..คนพิปริต (๓)

อัลมิตรา

(๒๑) 
ครั้นรถไฟขบวนล่องต้องแล่นผ่าน 
ร่างแหลกลานกราดเกลื่อนเปื้อนวิถี 
คนคงไม่สงสัยในคดี 
ต่างมุ่งที่อุบัติเหตุสาเหตุตาย 
(๒๒) 
จะหาใครเป็นพยานครั้นสืบเหตุ 
เกินสังเกตหลักฐานอันมุ่งหมาย 
เนื่องเพราะศพแหลกเละเทะมากมาย 
ฆาตกรหายล่องหนพ้นอาญา... 
(๒๓) 
ใครหนอช่างเลวทรามอำมหิต 
คงเป็นปริศนายังให้กังขา 
จากแดนร้างทางไร้คนไปมา 
กลับมากหน้าผู้คนจนวุ่นวาย 
(๒๔) 
ทั้งไทยจีนแขกลาวชาวบ้านทุ่ง
ล้วนมามุงมากหน้าเพลาสาย 
ทั้งวิพากย์ถกวิจารณ์กันวุ่นวาย 
เพียงเพื่อคลายความฉงนจนมากความ 
(๒๕) 
ที่ยืนบังถูกเบียดกะเสียดกระสน
จอแจจนอลหม่านกันล้นหลาม    
ปีนต้นไม้ป่ายต้นหมากอยากติดตาม 
เสียงร้องห้ามแหบแห้งแข่งเสียงคน 
(๒๖) 
ทั้งคนแก่แม่เฒ่าคราวย่าปู่ 
ชะโงกดูชะเง้อหน้าแถมด่าบ่น 
 หลบไปหน่อยถอยขยับพวกสัปดน 
เห็นใจคนหัวหงอกดอกเป็นไร 
(๒๗) 
ปากก็ด่าสายตาก็ขยิบ 
พลางกระซิบสับสนคนบ้านไหน 
บ้างเป็นลมล้มคว่ำคะมำไป 
ต้องนอนให้ยาหอมฟันปลอมคลอน 
(๒๘) 
ที่ยังเด็กดอดมองตามช่องขา 
เล็ดลอดหาคลานคืบกระดืบสลอน
ครั้นเห็นศพเสียงหลงล้มลงนอน 
ภาพตามหลอนหลอกให้ใจระรัว 
(๒๙) 
เจ้าหน้าที่ไถ่ถามตามชาวบ้าน 
เป็นลูกหลานเมียใครซักไปทั่ว 
คนรู้จักมักจี่ที่หายตัว 
ตอบกันมั่วไม่ได้ศัพท์กับประเด็น 
(๓o) 
ต้องสืบหาต้นสายและปลายเหตุ 
ต่างสังเกตหลักฐานอันมองเห็น 
คนยืนมุงมองมาทำหน้าเป็น 
จึงยากเย็นสืบเสาะพิเคราะห์ความ