ความรักจากเธอที่แสนอุ่นนั้น - - - อยู่หนใด

มาแตง

แสงดาวสาดแสงพราวพร่าง  
ยังคงให้ความสว่างในคืน - - - ที่พร่าไหว  
สายลมเย็น - - - ยังคงพัดหวิว - - - ให้หวั่นใจ  
กล่อมคำคืนที่ร้างไร้ - - - ให้วังเวง  
อีกยาวนานเท่าไหร่กัน  
ที่หมอกบางในทางฝัน - - - จะหลุดเคว้ง  
ไม่มีความหวั่นไหว - - - ไม่มีค่ำคืนวังเวง  
ที่นี่มีแค่ความเหงาและเงาของตัวเอง - - - ที่เงียบงัน 
ไอหนาวแทรกลึกร้าวที่กลางใจ 
คนดีจะรู้บ้างไหม - - - ว่ามีใครยังรอเธออยู่ที่นั่น 
อยู่ในคืนเหว่ว้า - - - อยู่กับถ้อยคำน้ำตารำพัน 
ไม่รู้ว่าความรักจากเธอที่แสนอุ่นนั้น - - - อยู่หนใด				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน