ความรักจากเธอที่แสนอุ่นนั้น - - - อยู่หนใด
มาแตง
แสงดาวสาดแสงพราวพร่าง
ยังคงให้ความสว่างในคืน - - - ที่พร่าไหว
สายลมเย็น - - - ยังคงพัดหวิว - - - ให้หวั่นใจ
กล่อมคำคืนที่ร้างไร้ - - - ให้วังเวง
อีกยาวนานเท่าไหร่กัน
ที่หมอกบางในทางฝัน - - - จะหลุดเคว้ง
ไม่มีความหวั่นไหว - - - ไม่มีค่ำคืนวังเวง
ที่นี่มีแค่ความเหงาและเงาของตัวเอง - - - ที่เงียบงัน
ไอหนาวแทรกลึกร้าวที่กลางใจ
คนดีจะรู้บ้างไหม - - - ว่ามีใครยังรอเธออยู่ที่นั่น
อยู่ในคืนเหว่ว้า - - - อยู่กับถ้อยคำน้ำตารำพัน
ไม่รู้ว่าความรักจากเธอที่แสนอุ่นนั้น - - - อยู่หนใด