โอ้ทุ่งเตียวเหลียวแลแม้มองหา สกุณาพากันผินบินขวักไขว่ แต่แต้วแล้วท้องดำล่ำลือไกล หายไปไหนไม่เห็นกันมันลำเค็ญ เคยลัดล่องท่องไปในป่าต่ำ เดินเหยียบย่ำซ้ำไปกลับได้เห็น เธอโผล่หน้ามาโลดกระโดดเต้น เหมือนหนึ่งเป็นเช่นนางไม้ให้ติดตาม งามสุดสวยด้วยตัดกันนั้นหลายสี อัญมณีหนีไปไหนใคร่อยากถาม หรือซ่อนเร้นเป็นผลจากคนทราม คอยล่าตามล่ามขังไว้ไร้ปรานี ทั้งต้นไม้ในป่าพากันโค่น ป่าจึงโล้นโกร๋นเลี่ยนเตียนทุกที่ ต่อนี้ไปใครจะเห็นเป็นไม่มี นกเต้นสีมีหัวแพรแลเหลื่อมฟ้า
นกตะวัน 10 ก.ค. 2546 22:42 น. - ID 36412 
382
0
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
