ทั้งหัวใจเต็มไปด้วยรอยแผล ในสมองมีแต่ความเหนื่อยล้า สองมือกำความชอกช้ำและโรยรา บนใบหน้าเย็นชากว่าครั้งใด ซุกซ่อนตัวจากความกลัวที่หลอกหลอน ถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนนอนร้องไห้ ท้อเหลือเกินกับชีวิตที่เดินไป ลมหายใจทำไมเจ็บเหลือเกิน
10 กรกฎาคม 2546 17:40 น. - comment id 153368
ดีขึ้นก็ดีแล้วค่ะ เป็นกำลังใจให้ดีขึ้นกว่านี้นะคะ
10 กรกฎาคม 2546 19:44 น. - comment id 153399
เก่งจังค่ะ
10 กรกฎาคม 2546 20:48 น. - comment id 153417
เส้นทางชีวิตในคราวนี้ไม่เหมือนเก่า รอยความเศร้าเคล้าความทุกข์ยังลุกผลาญ อยากใช้ชีวิตให้ได้กลางความสำราญ แต่ไยอาการเจ็บแปลบยังอยู่คอยซ้ำเติม... ......................................................... :)
10 กรกฎาคม 2546 22:02 น. - comment id 153461
ใช้คำสวยนะค่ะ
11 กรกฎาคม 2546 10:21 น. - comment id 153531
เร้าอารมณ์มาก