.......................................... เพียงภมรร่อนลมดมพฤกษา ด้วยยั่วพาให้ต้องตาน่าไหวหวั่น เริงจริตจก้านแกว่งแต้มแต่งพลัน ชวนใฝ่ฝันให้ใคร่รักสมัครใจ มิกล้าดมดอมดอกบินออกห่าง ด้วยกลัวพลางนางซ่อนให้อ่อนไหว ได้แต่ชมในไอแดดที่แผดใบ ได้ลูบไล้ใบพฤกษ์มินึกเกรง แล้วบุบผาก็อ้าแย้มแง้มเกสร หมู่ภมรก็ร่อนดมมิข่มเหง เพราะดอกงามอร่ามแท้แพ้ตัวเอง จึ่งร่อนเล็งเพื่อเสพสู่หมู่ไม้งาม เพราะแต้มแต่งกลีบใบไว้หลายสี ภุมรีจึงหลงไหลแม้ใบหนาม สะบัดเร่า เย้ายวน ในทุกยาม จึงหลงตามงามพฤกษ์ไม่นึกกลัว ครั้นได้ลิ้มชิ้มชมดมดอมดอก เหมือนถูกหลอกให้หลงไม่โงหัว จึงติดป่วงบ่วงรัดมัดมิดตัว ภมรมัวแต่เพลินเสพจึงเจ็บจม เหลือไว้เพียงไม้ใบกับไอแดด ภมรแปลบแสบสุมในสุขสม เมื่อพฤกษาที่เคยอ้ามาหุบอม ภมรจมเพราะลมยั่ว..หลงมัวเมา ...................................
ปีกนางฟ้า 8 ก.ค. 2546 13:30 น. - ID 36277 
1006
4
0
8 กรกฎาคม 2546 14:14 น. - comment id 152728
เก่งจังเลยค่ะ ผลงานบทนี้เป็นธรรมชาติที่งามมากเลยค่ะ
8 กรกฎาคม 2546 18:15 น. - comment id 152809
@@เราเป็นเพียงแมลงหวี่ที่ไร้ค่า หลงบินมาชมภมรอันอ่อนหวาน จึงได้แต่ทุกข์ท้อทรมาน มิอาจหาญ..เชยชม..ดมผกา@@..??
8 กรกฎาคม 2546 19:14 น. - comment id 152832
งามค่ะ.... .......................................... :)
9 กรกฎาคม 2546 13:51 น. - comment id 152969
(ขอแต่งลายขัด) ปทุมมาขยายกลีบเห็นเด่นสวย ภุมรินบินไปด้วยเสน่หา เคล้าคลึงชมดมดึงหนำอุรา แล้วก็พลันจรลีหนีจากไป
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
