จากดวงใจใครบางคนที่ตามหาพุดพัดชาจนสุดหล้าอาจจะยังมิพบเจอค่ะ .......... คิดถึงเธอ !...... ในใจใครบางคนที่คิดถึงเธอ ไม่รู้ว่าตอนนี้เธอคนนั้นอยู่ไหนนะ เธอบอกว่าจะจากหายไปจากฉันสักระยะ .... ไปที่อื่นที่ซึ่งฉันไม่รู้เลยว่าเป็นที่ไหน .. เพราะเธอเองก็ไม่ได้บอกเอาไว้. .คำว่าสักระยะของเธอมันช่างยาวนานเหลือเกินจนฉันกังวล... .แม้จะเชื่อใจเธอว่าเธอจะไม่จากฉันและที่นี่ไป แต่ฉันก็หวั่นใจเหลือเกิน ... จริงอยู่ที่ระยะทางที่ห่างไกลสำหรับเธอและเขาคนนั้น ไม่ใช่ปัญหาแต่สำหรับฉันคนนี้ฝนตกตรงโน้นหนาวไม่เท่าคนตรงนี้จริงๆ สิ่งที่ฉันทำได้คือรอเธออย่างเดียวกระมัง.. .อยากบอกให้รู้จริงๆว่าฉันรอเธออยู่ตรงนี้เสมอ .... จำได้ว่าครั้งแรกที่ฉันเจอเธอขอพูดจากใจจริงฉันหมั่นไส้เธอเหลือเกิน เพราะเธอทำตัวเหมือนเจ้าแม่เป็นเหมือนซูสีไทเฮา ที่ครองอำนาจเบ็ดเสร็จในที่ตรงนี้ ฉันมาที่แห่งนี้ครั้งแรกก็เห็นแต่ชื่อเธอเต็มไปหมด... เธอที่พูดถึงแต่ต้นไม้ใบหญ้าหน้าบ้านและเขาคนนั้น ฉันแปลกใจหนักหนาที่เธอพยามเหลือเกิน ที่จะเขียนที่จะพูดในเรื่องเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในมุมมองที่แปลกแตกต่างกันออกไปในแต่ละครั้ง เธอคงจะคิดถึงเขาคนนั้นมากหรือไม่ เธอก็เป็นคนช่างฝันช่างจินตนาการในเรื่องรัก.. อา..ฉันใช้คำพุ่มเพือยไปแล้ว.. ใจจริงอยากพูดว่าเธอน่าจะเป็นคนโรแมนติกมาก และเธอคงจะเป็นคนที่สวยงามเหมือนบทความที่เธอเขียนขึ้นมา บางครั้งก็มีบ้างที่เธอโดนคนอื่นหมั่นไส้เหมือนที่ฉันเป็น ถึงขนาดพูดจาถากถาง ... แต่เธอก็ไม่ได้ออกมากล่าวโทษอะไรครั้งนั้นมั้ง ที่ฉันประทับใจในความเป็นเธอจริงๆ.... เพราะเธอกระมังที่ทำให้ฉันต้องมานั่งพิมพ์อะไรอย่างนี้... ฉันพยามยามที่จะเขียนอะไรที่มันแสดงถึงความรักเหมือนๆกับเธอ... อยากทำได้อย่างที่เธอทำ..แต่ฉันก็ไม่ใช่แมนอินเลิพ.. ฉันทำอย่างเธอไม่ได้สิ่งที่ฉันทำได้ก็เพียงพิมพ์ๆๆ และก็พิมพ์ในสิ่งที่ฉันคิดว่ามันน่าจะสนุกเท่านั้น ซึ่งจริงๆแล้วมันไม่สนุกนักหรอก... .ฉันพูดอะไรเสียเนิ่นนานเนี่ย.. จริงๆแล้วฉันอยากบอกว่าฉันคิดถึงเธอจริงๆนะ กลับมาเถอะทางบ้านให้อภัยแล้ว ก็คิดถึงหนะ... แล้วจะให้ทำไงดีละ
พุด 8 ก.ค. 2546 11:25 น. - ID 36274 
825
4
0
8 กรกฎาคม 2546 12:22 น. - comment id 152708
น่าจะลงกรอบ หนังสือพิมพ์ประกาศคนหาย อิอิ มาชื่นชมครับ
8 กรกฎาคม 2546 14:15 น. - comment id 152730
ไม่ว่าสไตล์ไหน พุดพัดชา เขียนได้ซึ้งตลอดครับ อย่างที่เค้าว่ากันว่า ในโลกอักษรเราจะเนรมิตรอะไร อย่างไหนก็ได้ แต่ในโลกแห่งความเป็นจริงๆ นั้นเราเราคงต้องจำนนท์ ...ให้กับกฎแห่งความเป็นจริง
8 กรกฎาคม 2546 15:23 น. - comment id 152752
คำก็จำนนสองคำก็จำนนนะลำน้ำน่าน..เอาไว้ไปจำนนกับนางในชีวิตจริงของลำน้ำน่านเถอะนะคะ สำหรับพี่ไม่มีหัวใจรับจำนนจากใครแล้วทั้งนั้นแหละ..มันว่างเปล่าเงียบงาม..หาความสวยได้จากความไม่มีนี่แหละ..ที่เหมาะที่สุดเลย และเรื่องที่เขียนนี้ไม่ได้เนรมิตรขึ้นมานะ มันเป็นเรื่องจริงในชีวิตพี่..โปรดได้รับรู้
8 กรกฎาคม 2546 16:49 น. - comment id 152768
เก่งคับ...^_^
8 กรกฎาคม 2546 17:53 น. - comment id 152796
อิอิอิอิ ขำคุณฤกษ์... มาตามอ่านค่า... ................................................ :)
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
