หยาดน้ำจากตา!

พุด

ฉันกำลังเปิดCDเพลงนี้จากเสียงนุ่มละมุนของพี่แจ้ฟังซ้ำแล้วซ้ำเล่า..
หยาดน้ำจากตา นางฟ้าที่ตรมอารมณ์..
หลั่งความขื่นขม ที่ถมอยู่ในใจคน
หยาดย้อยจากปรางสวรรค์เบื้องบน
สู่กลางแก้มดินในฐานถิ่นคน  นั่นคือหยาดฝนฉ่ำใจ
สาดสายพร่างพรายพรมพื้นไร่นา แนวเนิน
ป่าดอนโขดเขินคลองคุ้งทุ่งหนองนองไป
หล่อเลี้ยงพืชพรรณมีผลดอกใบ
โลกเคยหลับไหลพลันฟื้นตื่นใจ สวยงามสดใสจริงเอย...
พอแสงทองอาทิตย์ทาบทา(ซ้ำ)
พลันน้ำตานางฟ้าระเหย
เป็นละอองไอน้ำอย่างเคย
ถูกลมระเพยพัดเลยลอยวน..
หยาดน้ำจากตานางฟ้าที่ตรมอารมณ์
ผ่านมากับลมเป็นฝนพร่างพรมใจคน
แต่น้ำจากตา ตอนช้ำกมล
ที่เราหลั่งลอยระเหยกี่หน ถึงกลายเป็นฝนฉ่ำใจ...(ซ้ำ)

ทุกครั้งที่ฝนตกฉันมักจะเปิดเพลงนี้คลอเคล้า 
และยามที่ดวงใจร้าวรานสุดทนจนต้องหลั่งน้ำตา..
แม้จะมีคนกล่าวว่า..น้ำตา..มิสามารถแก้ปัญหาใจได้ก็ตามที..
ใช่..บางทีมันก็จริง แต่ก็..จะใช่เสมอไป...
เพราะบางครั้งครา..น้ำตาก็ช่วยชะล้างระบายคลี่คลาย
ความหมองหม่นใจได้ เหมือนดั่งหยาดฝน
ที่คลายความมืดมนแห่งท้องนภา 
ให้มีฟ้าหลังฝนสว่างแจ่มใสและหยดน้ำตาพา
ให้ดวงใจแจ่มจ้าอีกคราครั้ง..                                                             
หลังพายุร้าย พายุรัก พัดผ่าน.ลาเลยลิบ ไปไม่หวนคืน...กลับมา  
และในทุกยามที่เรานี้หันไปไม่มีใครคอยปลอบโยนช่วยเช็ดน้ำตา..
ฉันมักร้องไห้เสมอ ยามนี้ที่มีปัญหาคาใจ ...
หลังจากนานปี ที่ดวงใจนี้เคยฝึกความใจแข็งจนใจแห้งผากไปทั้งดวง..
เก็บความโศก รานร้าว เศร้าหมองไว้จนใจมันด้านชา 
จนน่ากลัว..กับความทุกข์ที่สาหัสสากรรจ์..
บทเรียนที่ทำให้ฉันเรียนรู้ว่า 
แม้หยาดน้ำตาจะมิได้ช่วยแก้ปัญหาเราได้ทั้งหมด..
แต่ก็สามารถทำให้หัวใจเราหมดจดได้ระดับหนึ่ง
หลังจากได้ผ่านการครวญคร่ำร่ำไห้ดายเดียว
ได้ระบายชะล้างทั้งดวงตา และดวงใจที่มืดบอด..
ให้คลายหม่นทนระทมลงได้บ้าง..
ทุกค่ำคืน..ไม่ว่าคืนค่ำไหน หากดวงใจฉันโศกช้ำสะเทือน.
.ฉันจะนอนนิ่งๆทิ้งตัวในความมืด...
จะมีดวงดารากระพริบพราวพร้อมเป็นเพื่อนหยาดน้ำตา
 ให้กับดวงใจที่เหว่ว้าในเรียวตาที่สะอื้นไห้อย่างเงียบๆลำพัง...ดายเดียว..