-ยืนร่าง- กลับมาแล้วมาพร้อมกับความเศร้า หอบหยิบเอาความเหงาเป็นของฝาก อยากให้เธอดูแลหัวใจให้มาก คงไม่ลำบากยากเกินนะหัวใจ อยากให้เธอลบลืมเลือนอดีต อย่าไปขีดกำกับทับเส้นใต้ อย่าไปมองจ้องจดสิ่งที่ผ่านไป อย่าให้ใจต้องร้าวทุกข์ระทม อยากเพียงเห็นใบหน้าอันสดชื่น ทุกวันคืนอย่าหวนมาขื่นขม เจ็บที่ใจก่อรอยร้าวทุกข์ระทม อย่าถมตรมติดจิตคิดหมองมัว อยากเป็นเพียงสายลมที่แผ่วผ่าน พัดวันวานกลบทิ้งหมอกสลัว ให้ฟ้ากว้างประกาศท้าหมอกมัว เมฆสลัวให้ลอยลับไปกับตา อยากให้เธอเป็นเช่นไม้หยั่งราก ยืนต้นหากแม้ยามไร้ใบสดสี รอฝนหล่นเปียกชื่นฟื้นขจี เจริญดีกลับเป็นต้นไม้งาม ขอต้นเจ้าเงาต้นสูงสล้าง เด่นท่ามกลางคมขวากและเรียวหนาม ขอจงเป็นพฤกษาที่งดงาม พบแต่ความสุขสมทุกวันไป .................
7 กรกฎาคม 2546 09:38 น. - comment id 152403
.................................................... อยากให้เธออยู่ตรงนี้ข้างๆ ฉัน ไม่ใช่แค่ในวันที่ฉันอ่อนล้า แม้ในวันที่ฉันหมด หยดน้ำตา อยากให้เธอร่วมฟันฟ่า..ความอ่อนล้า พร้อมๆ กัน... อยากหัวเราะไปพร้อมๆ กับเธอ เพราะเมื่อน้ำตาเอ่อ..ก็มีแต่เธอเท่านั้น อยากให้เวลาที่มีความสุข... เธออยู่ร่วมรับรู้ด้วยกัน... ไม่ใช่แค่คนระบายความอัดอั้น.. ในวันที่ฉันอ่อนแอ... ................................................... ข้าพเจ้าชอบกลอนบทนี้ของท่าน..เสียจริง
8 กรกฎาคม 2546 17:04 น. - comment id 152773
เป็นกลอนที่มีความหมายดีมากเลยค่ะ
17 ธันวาคม 2546 11:39 น. - comment id 192043
.. ^_^..