ก็ใจมันรักนี่(ถึงจะเจ็บบ้าง...แต่จำยอม)

เพชรพรรณราย

เมื่อเธอพรากจากฉันไปในวันนั้น
                 หัวใจฉันแทบสลายตายไปสิ้น
                 ร้องไห้ใจช้ำน้ำตาริน
                 เกือบแดด้นสิ้นใจเมื่อเธอลา
                        ในวันนั้เธอบอกว่าลาก่อน
                 ฉันอ้อนวอนก่อนเธอไปเป็นหนักหนา
                 หวังว่าเธอจะพิจารณา
                 ผลออกมาเธอไม่สนด้นลาไกล
                      เขาคนนั้นมันพาเธอไปแล้ว
                  เจ้าดวงแก้วแววแสงอันสดใส
                 คงทิ้งไว้ให้เป็นรอยอาลัย
                 แผลในใจให้จำช้ำสุดทรวง
                      จากวันนั้นผันมาถึงซึ่งวันนี้
                เหมือนชีวีดวงนี้หายอาลัยห่วง
                กับความหลังครั้งเก่าเศร้าใจดวง
                เวลาล่วงพาเลือนหายคลายเศร้าใจ
                      แม้ช้ำสิ้นยินดีจะรักมั่น
                เพราะว่าฉันนั้นทำใจกับรักได้
                ขอเพียงเธอมีสุขแม้จากไป
                เพียงแค่ให้เธอยิมก็ยินดี
                        แล้ววันหนึ่งเธอดั้นเดินมาหา
               ขอปรึกษาถาษารักสักพังนี่
              พูดพลางร้องร่ำไหเนพาที
               ขอคืนดีที่จากไปในทันที
                      จำได้ไหมวันที่เธอจากฉันนั้น
              ฉันได้พร่ำร้องขอต่อเธอนี่
              แล้วที่นี้มาขอร้องลองวิธี
              เห็นฉันเป็นทางที่ย่ำแล้วจากไป
                     พูดออกไปด้วยน้อยใจในครั้งเก่า
               ที่แสนเศร้าสุดช้ำน้ำตาไหล
               เพื่อให้เธอสำนึกตรึกความนัย
               เปิดหัวใจให้ซึ้งถึงความจริง
                    แล้วพูดปลอบให้เธอนั้นหายเศร้า
               ว่าใจเรายังรักเป็นแน่นิ่ง
               แม้จะเริ่มต้นใหม่ไม่ประวิง
               กับทุกสิ่งที่ผ่านกาลเวลา
                      ก็หัวใจให้เธอหมดแล้วนี่
               ทั้งชัวีมีแต่เธอที่ปรารถนา
               แม้ว่าเธอทำเจ็บช้ำมีน้ำตา
              ไม่เคยร้างรารักห่างหัวใจ