เพียงเพราะฉันมุ่งหน้าหาความรัก ใจจึงจักไขว้เขวไปได้เพียงขม หลงลมลวงทรวงซ้ำพร่ำให้ตรม ได้เพียงขมลมไกวพริ้วไหวเอน สายลมไหว ..ไหวเอื่อยระเรื่อยลิ่ว กิ่งใบพริ้วมีชีวาจักหาไหน พอสิ้นลมกลับขมตรมดวงใจ ไม่สั่นไหวเเพียงเพราะใจที่ไหวลม ผ่านไปแล้วลมไกวให้ไหวอ่อน อกสะท้อนเหว่ว้าคราสั่นไหว แต่ก็สุขและก็เศร้าคละเคล้าไป ไม่เพียงได้แค่หัวใจที่ไหวลม บางครั้งลมพาพัดไปไม่อ่อนล้า สุขอุราแม้ลมมาแค่สั่นไหว ก็ยังดีกว่าต้องทนเหว่หว้าใจ เพราะว่าไร้แรงลมให้ตรมทรวง
30 มิถุนายน 2546 09:48 น. - comment id 150503
รู้สึกถึงสิ่งที่อยู่ในกลอน เพราะมากครับ
30 มิถุนายน 2546 11:50 น. - comment id 150535
เพียงเพราะลมผ่านพลิ้วปลิวรอยร่อง เหมือนหัวใจจะหวั่นอ่อนต้องลมไหว เพียงเพราะลมหันเหรวนเรไกล ทำให้ฤทัยต้องหวั่นไหวไปกลับลม ***แวะมาทักทายจ๊ะ****
30 มิถุนายน 2546 12:12 น. - comment id 150548
เพราะมากค่ะ