เธอ...ผู้อุ้มชู

ปริวรรต

-             สายลมโบกสไว  
  พัดไม้ใบให้ปลิดปลิว
  ลอยล่องปะธงทิว
  ฟ้างามงดจดเทวา
             ใต้พื้นดินเบื้องล่าง
  ตริตระทางบอกเวลา
  คอยเพื่อนร่วมเดินมา
  บนหนทางสร้างสังคม
            ใต้น้ำธารกว้างใหญ่
  ยังสดใสน่าชื่นชม
  มาเถิดมารื่นรม
  เรากล่อมเกลี้ยงจะเลี้ยงดู
             ...............
             ความงามตามธรรมชาติ
  เป็นดังปราชญ์คอยอุ้มชู
  มนุษย์ทั่วทุกผู้
  ให้ร่มเย็นเป็นสำราญ
             แต่ใจของคนนี้
   กลับไม่ดีในสันดาน
   คิดชั่วแฝงจิตมาร
   คอยจับจ้องปองร้ายกัน
            ...............
            สิ้นสุดเสียทีเถิด
    เลิกละเมิดเลิกกัดฟัน
    หันหน้ามาแบ่งปัน
    จรรโลงโลกให้สวยงาม
             ...............
            บนทางที่คนผู้
    จะพึงอยู่พึงติดตาม
    โอบอุ้มและไต่ถาม
    หาทางสุขเพื่อมวลชน
             ..............
             
 บทกลอนไทย				
comments powered by Disqus
  • อัลมิตรา

    29 มิถุนายน 2546 12:47 น. - comment id 150317

    ....หากคำยามเอ่ยเอื้อน....................เตือนใจ 
    ซึมซาบตราบจรไกล..........................หน่ายร้าง 
    เพียงจิตคิดอาลัย..............................หมายชื่น    
    อาจเอ่ยเผยพจน์อ้าง..........................อย่างนี้วจีคง ฯ 
    
    
  • ปริวรรต

    30 มิถุนายน 2546 12:32 น. - comment id 150554

    ...คงตระหนักฤาชัดถ้อย.............ในคำ
    อยากให้คนพึงทำ.......................พึงสร้าง
    เพื่อให้สุขนี้ยั่ง-..........................ยืนแท้...ก็พอ
    ขอเพียงเราบอกอ้าง...................อย่างนี้ที่ควร ฯ
    
    ...ส่วนจะทำหรือไม่....................ใช่การ
    ก่อและสร้างรำคาญ....................แก่ผู้
    เดินอยู่ใต้ผืนกว้าง....................ฟากฟ้า..สังคม
    ชมแค่ชมชื่นแล้ว......................เราก็ยินดี
    
    .............................................
    ขอบคุณ.คุณอัลมิตรามากนะครับที่แวะมาทักทาย
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน